Book,Page,LineNumber,Text
07,0018,001,<H1>ภิกษุอาพาธเป็นหน่อที่เท้า</H1> 
07,0018,002,[๙]  ก็โดยสมัยนั้นแล     ภิกษุรูปหนึ่งอาพาธเป็นหน่อที่เท้า     ภิกษุ 
07,0018,003,ทั้งหลายพยุงภิกษุรูปนั้นให้ถ่ายอุจจาระบ้าง  ให้ถ่ายปัสสาวะบ้าง  พระผู้มีพระภาค
07,0018,004,เจ้าเสด็จเที่ยวจาริกตานเสนาสนะ  ได้ทอดพระเนตรเห็นพวกภิกษุกำลังพยุงภิกษุ
07,0018,005,รูปนั้นให้ถ่ายอุจจาระบ้าง  ให้ถ่ายปัสสาวะบ้าง   จึงเสด็จเข้าไปใกล้ภิกษุพวกนั้น
07,0018,006,แล้วได้ตรัสถามว่า    ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย    ภิกษุรูปนี้อาพาธเป็นอะไร   ภิกษุ
07,0018,007,ทั้งหลายกราบทูลว่า  ท่านรูปนี้อาพาธเป็นหน่อที่เท้า   พวกข้าพระพุทธเจ้าต้อง
07,0018,008,พยุงท่านรูปนี้ให้ถ่ายอุจจาระบ้าง   ให้ถ่ายปัสสาวะบ้าง   พระพุทธเจ้าข้า.
07,0018,009,<H1>พระพุทธานุญาตให้สวมรองเท้าเป็นพิเศษ</H1>
07,0018,010,[ ๑๐]  ลำดับนั้น  พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงทำธรรมีกถา  ในเพราะเหตุ
07,0018,011,เค้ามูลนั้น     ในเพราะเหตุแรกเกิดนั้น    แล้วรับสั่งกะภิกษุทั้งหลายว่า    ดูก่อน
07,0018,012,ภิกษุทั้งหลาย   เราอนุญาตให้ภิกษุผู้มีเท้าชอกช้ำ   หรือมีเท้าแตก   หรืออาพาธ
07,0018,013,มีหน่อที่เท้า   สวมรองเท้าได้.
07,0018,014,สมัยต่อมา  ภิกษุทั้งหลายมีเท้ามิได้ล้าง  ขึ้นเตียงบ้างขึ้นตั่งบ้าง  ทั้งจีวร
07,0018,015,ทั้งเสนาสนะ ย่อมเสียหาย   พวกภิกษุจึงกราบทูลเรื่องนั้น แด่พระผู้มีพระภาคเจ้า ๆ
07,0018,016,ตรัสอนุญาตแก่ภิกษุทั้งหลายว่า   ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย    เราอนุญาตให้สวมรอง
07,0018,017,เท้าในขณะที่คิดว่าประเดี่ยวจักขึ้นเตียง  หรือขึ้นตั่ง.
07,0018,018,สมัยต่อมา  เวลากลางคืน  ภิกษุทั้งหลายเดินไปสู่โรงอุโบสถก็ดี   สู่ที่ 
07,0018,019,ประชุมก็ดี   ย่อมเหยียบตอบบ้าง  หนามบ้าง  ในที่มืด   เท้าทั้งสองได้รับบาดเจ็บ
07,0018,020,ภิกษุทั้งหลายจึงกราบทูลเรื่องนั้นแด่พระผู้มีพระภาคเจ้า.