Book,Page,LineNumber,Text
07,0001,001,<H1>พระวินัยปิฎก</H1>
07,0001,002,<H1>เล่มที่  ๕</H1>
07,0001,003,<H1>มหาวรรค  ภาคที่ ๒</H1>
07,0001,004,<H4>ขอนอมน้อมแดพระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น</H4>
07,0001,005,<H1>จัมมขันธกะ</H1>
07,0001,006,<H1>เศรษฐีบุตรโสณโกฬิวิสะเข้าเฝ้าพระเจ้าพิมพิสาร </H1>
07,0001,007,[๑]  โดยสมัยนั้น    พระผู้มีพระภาคเจ้าประทับอยู่  ณ  ภูเขาคิชฌกูฏ
07,0001,008,เขตพระนครราชคฤห์   ครั้งนั้น  พระเจ้าพิมพิสารจอมเสนามาคธราซ    เสวย
07,0001,009,ราชสมบัติเป็นอิสราธิบดี  ในหมู่บ้านแปดหมื่นตำบล  ก็สมัยนั้น ในเมืองจัมป 
07,0001,010,มีเศรษฐีบุตรชื่อโสณโกฬิวิสโคตร   เป็นสุขุมาลชาติ   ที่ฝ่าเท้าทั้งสองของเขามี
07,0001,011,ขนงอกขึ้น  คราวหนึ่ง  พระเจ้าพิมพิสารจอมเสนามาคธราช  มีพระบรมราชโอง-
07,0001,012,การโปรดเกล้า   ให้ราษฏรในตำบลแปดหมื่นนั้นประชุมกันแล้ว  ทรงส่งทูตไป
07,0001,013,ในสำนักเศรษฐีบุตรโสณโกฬิวิสะ    ดุจมีพระราชกรณียกิจสักอย่างหนึ่ง   ด้วย
07,0001,014,พระบรมราชโองการว่า   เจ้าโสณะจงมา   เราปรารถนาให้เจ้าโสณะมา   มารดา
07,0001,015,บิดาของเศรษฐีบุตรโสณโกฬิวิสะจึงได้พูดตักเตือนเศรษฐีบุตรนั้นว่า  พ่อโสณะ
07,0001,016,พระเจ้าอยู่หัวมีพระราชประสงค์จะทอดพระเนตรเท้าทั้งสองของเจ้า  ระวังหน่อย
07,0001,017,พ่อโสณะ เจ้าอย่าเหยียดเท้าทั้งสองไปทางที่พระเจ้าอยู่หัวประทับอยู่   จงนั่งขัด
07,0001,018,สมาธิตรงพระพักตร์ของพระองค์    เมื่อเจ้านั่งแล้ว    พระเจ้าอยู่หัว    จักทอด
07,0001,019,พระเนตรเท้าทั้งสองได้.