Book,Page,LineNumber,Text
06,0041,001,<B>เสมอเหมือนเราก็ไม่มี  ในโลกกับทั้งเทวโลก
06,0041,002,เพราะเราเป็นพระอรหันต์ในโลกเราเป็น 
06,0041,003,ศาสดาหาศาสดาอื่นยิ่งกว่ามิได้     เราผู้เดียว
06,0041,004,เป็นพระสัมมาสัมพุทธะ เราเป็นผู้เย็นใจ  ดับ
06,0041,005,กิเลสได้แล้ว  เราจะไปเมืองในแคว้นกาสี เพื่อ
06,0041,006,ประกาศธรรมจักรให้เป็นไป    เราจะตีกลอง
06,0041,007,อมตะในโลกอันมืด  เพื่อให้สัตว์ได้ธรรมจักษุ.</B>
06,0041,008,อุปกาชีวกทูลว่า  ดูก่อนอาวุโส  ท่านปฏิญาณโดยประการใด  ท่านควร
06,0041,009,เป็นผู้ชนะหาที่สุดมิได้  โดยประการนั้น.
06,0041,010,พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า    บุคคลเหล่าใดถึงความสิ้นอาสวะแล้ว
06,0041,011,บุคคลเหล่านั้นชื่อว่าเป็นผู้ชนะเช่นเรา  ดูก่อนอุปกะ  เราชนะธรรมอันลามกแล้ว
06,0041,012,เพราะฉะนั้นเราจึงชื่อว่าเป็นผู้ชนะ
06,0041,013,เมื่อพระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสอย่างนี้แล้ว      อุปกาชีวกทูลว่า    พึงเป็นผู้
06,0041,014,ชนะเถิดท่านผู้มีอายุดังนี้แล้ว   ก้มศีรษะลงแล้วแยกทางหลีกไป.
06,0041,015,<I>เรื่องอุปกาชีวก  จบ</I>
06,0041,016,<H1>เรื่องพระปัญจวัคคีย์</H1>
06,0041,017,[๑๒]   ครั้งนั้น       พระผู้มีพระภาคเจ้าเสด็จจาริกโดยลำดับ      ถึงป่า
06,0041,018,อิสิปตนะมฤคทายวัน  แขวงเมืองพาราณสี  เสด็จเข้าไปทางสำนักพระปัญจวัคคีย์
06,0041,019,พระปัญจวัคคีย์ได้เห็นพระผู้มีพระภาคเจ้าเสด็จมาแต่ไกล    แล้วได้นัดหมายกัน 
06,0041,020,และกันว่า   ท่านทั้งหลาย   พระสมณะโคตมนี้เป็นผู้มักมาก    คลายความเพียร