Book,Page,LineNumber,Text
06,0038,001,อาการชั่ว. สัตว์เหล่าใด กำหนดเหตุที่ท่านกล่าวได้ คือเป็นผู้ที่สามารถจะให้
06,0038,002,รู้ได้โดยง่าย สัตว์เหล่านั้น ชื่อผู้ที่จะพึงสอนให้รู้ได้โดยง่าย. สัตว์เหล่าใด
06,0038,003,ไม่เป็นอย่างนั้น สัตว์เหล่านั้น ชื่อผู้ที่จะพึงสอนให้รู้โดยยาก. สัตว์เหล่าใด
06,0038,004,เห็นปรโลกและโทษโดยความเป็นภัย สัตว์เหล่านั้น ชื่อผู้มีปกติเห็นปรโลกและ
06,0038,005,โทษโดยความเป็นภัย.
06,0038,006,บทว่า อุปฺปลินิยํ ได้แก่ ในกออุบล. แม้ในบทนอกจากนี้ ก็นัย
06,0038,007,นี้เหมือนกัน.
06,0038,008,บทว่า อนุโตนิมุคฺคโปสินี ได้แก่ ดอกบัวที่ยังจมอยู่ภายในน้ำ อัน
06,0038,009,น้ำเลี้ยงไว้.
06,0038,010,บทว่า สโมทกฏฺิตานิ ได้แก่ ดอกบัวที่ทั้งอยู่เสมอน้ำ.
06,0038,011,หลายบทว่า อุทกํ อจฺจุคฺคมฺม ติฏฺนฺติ ได้แก่ ตั้งอยู่พ้นน้ำ.
06,0038,012,บทว่า อปารุตา ได้แก่ เปิดแล้ว.
06,0038,013,สองบทว่า อมตสฺส ทฺวารา ได้แก่ อริยมรรค. จริงอยู่ อริย-
06,0038,014,มรรคนั้น เป็นประตูแห่งพระนิพพาน กล่าวคือ อมตธรรม.
06,0038,015,สองบทว่า ปมุญฺจนฺตุ สทฺธํ มีความว่า ชนทั้งปวงจงปล่อย คือ
06,0038,016,จงสละความเชื่อของตน. ในสองบทข้างท้าย มีเนื้อความดังนี้นี่เอง เพราะว่า
06,0038,017,เราเป็นผู้มีความสำคัญว่าจะต้องลำบากกายวาจา จึงไม่ได้แสดงธรรมที่อุดม
06,0038,018,ประณีตนี้ แม้ที่เป็นไปดีแคล่วคล่องสำหรับตนในหมู่มนุษย์ คือ ในเทวดาและ
06,0038,019,มนุษย์ทั้งหลาย.
06,0038,020,อรรถกถาพรหมยาจนกถา จบ