Book,Page,LineNumber,Text
06,0024,001,ส่วนพระอรหัต     พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสด้วยคำนี้ว่า     ความกำจัด
06,0024,002,อัสมิมานะเสีย.     จริงอยู่     พระอรหัตท่านกล่าวว่าเป็นความกำจัดด้วยระงับ
06,0024,003,อัสมิมานะ.    ก็ขึ้นชื่อว่าสุขอื่นจากพระอรหัตนี้ไม่มี    เพราะเหตุนั้น  พระผู้มี-
06,0024,004,พระภาคเจ้าจึงตรัสว่า   ข้อนี้แลเป็นสุขอย่างยิ่ง. 
06,0024,005,<I>อรรถกถามุจจสินทกถา  จบ</I>
06,0024,006,<H1>ราชายตนกถา</H1>
06,0024,007,<H1>เรื่องตปุสสะภัลลิะ ๒ พ่อค้า</H1>
06,0024,008,[๖]  ครั้นล่วง  ๗  วัน     พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงออกจากสมาธินั้น
06,0024,009,แล้วเสด็จจากควงไม้มุจจลินท์   เข้าไปยังต้นไม้ราชายตนะ   แล้วประทับนั่งด้วย
06,0024,010,บัลลังก์เดียว   เสวยวิมุตติสุข   ณ  ควงไม้ราชายตนะ   ตลอด ๗ วัน
06,0024,011,ก็สมัยนั้น  พ่อค้าชื่อตปุสสะ  ๑   ภัลลิกะ  ๑  เดินทางไกลจากอุกกลชนบท
06,0024,012,ถึงตำบลนั้น    ครั้งนั้น    เทพดาผู้เป็นญาติสาโลหิตของตปุสสะภัลลิกะ ๒ พ่อค้า
06,0024,013,ได้กล่าวคำนี้กะ  ๒  พ่อค้านั้นว่า    ดูก่อนท่านผู้นิรทุกข์    พระผู้มีพระภาคเจ้า
06,0024,014,พระองค์นี้   แรกตรัสรู้   ประทับอยู่   ณ  ควงไม้ราชายตนะ   ท่านทั้งสองจงไป
06,0024,015,บูชาพระผู้มีพระภาคเจ้านั้น    ด้วยสัตตุผง   และ   สัตตุก้อน   การบูชาของท่าน
06,0024,016,ทั้งสองนั้น จักเป็นไปเพื่อประโยชน์และความสุขแก่ท่านทั้งหลายตลอดกาลนาน.
06,0024,017,ครั้งนั้น  พ่อค้าชื่อตปุสสะ  และภัลลิกะ  ถือสัตตุผงและสัตตุก้อนเข้าไป
06,0024,018,เฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้าแล้วถวายบังคม      ได้ยีนอยู่   ณ  ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง
06,0024,019,สองพ่อค้านั้นครั้นยืนอยู่    ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่งแล้ว      ครั้นแล้วได้ทูลคำนี้แค่