Book,Page,LineNumber,Text
06,0023,001,สองบทว่า สุโข วิเวโก มีความว่า อุปธิวิเวก กล่าวคือ นิพพาน
06,0023,002,เป็นสุข.
06,0023,003,บทว่า ตุฏฺสฺส มีความว่า ผู้สันโดษด้วยความยินดีในจตุมรรคญาณ.
06,0023,004,บทว่า สุต๑ธมฺมสฺส ได้แก่ ผู้มีธรรมปรากฏแล้ว.
06,0023,005,บทว่า ปสฺสโต มีความว่า ผู้เห็นอยู่ซึ่งวิเวกนั้น หรือธรรม
06,0023,006,อย่างใดย่างหนึ่งซึ่งจะพึงเห็นได้ทั้งหมด ด้วยดวงตาคือญาณ ซึ่งได้บรรลุ
06,0023,007,ด้วยกำลังความเพียรของตน.
06,0023,008,ความไม่เกรี้ยวกราดกัน ชื่อว่าความไม่เบียดเบียนกัน.
06,0023,009,ธรรมเป็นส่วนเบื้องต้นแห่งเมตตา พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดงด้วย
06,0023,010,บทว่า ความไม่เบียนเบียดนั้น.
06,0023,011,สองบทว่า ปาณภูเตสุ สญฺโม มีความว่า และความสำรวม
06,0023,012,ในสัตว์ทั้งหลาย อธิบายว่า ความที่ไม่เบียดเบียนกัน เป็นความสุข.
06,0023,013,ธรรมเป็นส่วนเบื้องต้น แห่งกรุณา พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดงด้วย
06,0023,014,บทว่า ความสำรวมนั้น.
06,0023,015,บาทคาถาว่า สุขา วิราคตา โลเก มีดวามว่า แม้ความปราศจาก
06,0023,016,กำหนัด ก็จัดเป็นความสุข.
06,0023,017,ถามว่า ความปราศจากกำหนัดเป็นเช่นไร ?
06,0023,018,ตอบว่า คือความล่วงกามทั้งหลายเสีย.
06,0023,019,อธิบายว่า ความปราศจากกำหนัดอันใด ที่ท่านเรียกว่าความล่วงกาม
06,0023,020,ทั้งหลายเสีย แม้ความปราศจากกำหนัดอันนั้น ก็จัดเป็นความสุข. อนาคามิ-
06,0023,021,มรรค พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสด้วยบทว่า ความปราศจากกำหนัดนั้น.