Book,Page,LineNumber,Text
06,0008,001,ทราบสันนิษฐานว่า   คำนั้นท่านกล่าวตามทำนองโวหารที่ยกขึ้นแต่แรกนั่น   เอง.
06,0008,002,ในคำอื่น ๆ นอกจากคำนี้   แม้อื่นอีกแต่เห็นปานนี้ก็นัยนั้น. 
06,0008,003,<B>ถามว่า</B>   ก็อะไรเป็นประโยชน์ในการกล่าวคำนั้นเล่า ?.
06,0008,004,<B>ตอบว่า</B>   การแสดงเหตุทั้งแต่แรกแห่งวินัยกรรมทั้งหลาย   มีบรรพชา
06,0008,005,เป็นต้น  เป็นประโยชน์.
06,0008,006,จริงอยู่   ผู้ศึกษาพึงทราบว่า   ประโยชน์ในการกล่าวคำนั้น   ก็คือการ
06,0008,007,แสดงเหตุตั้งแต่แรกแห่งวินัยกรรมทั้งหลาย   มีบรรพชาเป็นต้นเหล่านั้น    อย่าง
06,0008,008,นี้ว่า   บรรพชาและอุปสมบทอันใด   ซึ่งพระผู้มีพระภาคเจ้าทรงอนุญาตอย่างนี้ 
06,0008,009,ว่า  ภิกษุทั้งหลาย   เราอนุญาตบรรพชาและอุปสมบทด้วยไตรสรณคมน์เหล่านี้
06,0008,010,ดังนี้<SUP>๑</SUP>      และวัตรทั้งหลายมีอุปัชฌายวัตร    อาจริยวัตรเป็นต้นเหล่าใด    ซึ่งทรง
06,0008,011,อนุญาตในที่ทั้งหลายมีกรุงราชคฤห์เป็นต้น     บรรพชาอุปสมบทและอุปัชฌาย-
06,0008,012,วัตรเป็นต้น  เหล่านั้น  พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงบรรลุอภิสัมโพธิญาณแล้ว   ให้
06,0008,013,๗ สัปคาห์ผ่านพ้นไปที่โพธิมัณฑ์    ทรงประกาศพระธรรมจักรในกรุงพาราณสี
06,0008,014,แล้ว   เสด็จถึงสถานนี้  ๆ โดยลำดับนี้   ทรงบัญญัติแล้วเพราะเรื่องนี้  ๆ.
06,0008,015,ในบทเหล่านั้น   บทว่า   <B>อุรุเวลายํ</B>.  ได้แก่   ที่แดนใหญ่.   อธิบายว่า
06,0008,016,"ที่กองทรายใหญ่.   อีกประการหนึ่ง   ทราย  เรียกว่าอุรุ,   เขตคัน   เรียกว่าเวลา."
06,0008,017,แลพึงเห็นความในบทนี้    อย่างนี้ว่า    ทรายที่เขาขนมาเพราะเหตุที่ล่วงเขตคัน
06,0008,018,ชื่ออุรุเวลา.
06,0008,019,ได้ยินว่า  ในอดีตสมัย  เมื่อพระพุทธเจ้ายังไม่เสด็จอุบัติ  กุลบุตรหมื่น
06,0008,020,คนบวชเป็นดาบสอยู่ที่ประเทศนั้น  วันหนึ่งได้ประชุมกันทำกติกาวัตรไว้ว่า
06,0008,021,ธรรมดากายกรรม   วจีกรรม   เป็นของปรากฏแก่ผู้อื่นได้   ฝ่ายมโนกรรม   หา