Book,Page,LineNumber,Text
05,0020,001,อรรถกถาปาราชิกสิกขาบทที่ ๒
05,0020,002,วินิจฉัยในปาราชิกสิกขาบทที่ ๒ พึงทราบดังนี้ :-
05,0020,003,แก้อรรถปาฐะบางตอนในทุติยปาราชิก
05,0020,004,บทว่า กจฺจิโน สา ตัดบทเป็น กจฺจิ นุ สา แปลว่า ชะรอย
05,0020,005,นาง (จะมีครรภ์ทั้งเป็นภิกษุณีกระมัง ?)
05,0020,006,บทว่า อวณฺโณ แปลว่า มิใช่คุณ.
05,0020,007,บทว่า อกิตฺติ แปลว่า การตำหนิ.
05,0020,008,"บทว่า อยโส ได้แก่ ความเสียบริวาร, อีกอย่างหนึ่ง ได้แก่ การ"
05,0020,009,ติเตียนลับหลัง.
05,0020,010,คำว่า สา วา อาโรเจติ ได้แก่ นางภิกษุณีผู้ซึ่งต้องปาราชิกแล้ว
05,0020,011,ไม่บอกด้วยตนเองก็ดี.
05,0020,012,ข้อว่า อฏฺนฺนํ ปาราชิกานํ อญฺตรํ ได้แก่ ปาราชิก ๔ ที่
05,0020,013,สาธารณะกับภิกษุทั้งหลาย และเฉพาะปาราชิก ๔ ที่ไม่ทั่วไปอย่างใดอย่างหนึ่ง.
05,0020,014,และปาราชิกนี้ พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงบัญญัติในภายหลัง เพราะฉะนั้น จึง
05,0020,015,ตรัสไว้ในวิภังค์ว่า อฏฺนฺนํ . แต่บัณฑิตพึงทราบว่า พระสังคีติกาจารย์
05,0020,016,ทั้งหลายจัดตั้งปาราชิกนี้ไว้ในโอกาสนี้ ก็เพราะเป็นคู่กับสิกขาบทก่อน.
05,0020,017,สองบทว่า ธุรํ นิกฺขิตฺตมตฺเต คือ พอเมื่อเธอทอดธุระเสีย ก็
05,0020,018,กถาพิสดารในสิกขาบทนี้ บัณฑิตพึงทราบโดยนัยดังได้กล่าวแล้วในทุฏฐุลล-