Book,Page,LineNumber,Text 04,0001,001,

พระวินัยปิฎก 04,0001,002,เล่ม ๒ 04,0001,003,มหาวิภังค์ ทุติยภาค

04,0001,004,ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น 04,0001,005,

ปาจิตติยภัณฑ์

04,0001,006,

ปาจิตตีย์ วรรคที่ ๑

04,0001,007,

มุสาวาทวรรค สิกขาบทที่ ๑

04,0001,008,

เรื่องพระหัตถกะ ศากยบุตร

04,0001,009,[๑๗๓] โดยสมัยนั้น พระผู้มีพระภาคพุทธเจ้าประทับอยู่ ณ พระ 04,0001,010,เชตวัน อารามของอนาถบิณฑิกคหบดี เขตพระนครสาวัตถี ครั้งนั้นพระ 04,0001,011,หัตถกะ ศากยบุตรเป็นคนพูดสับปลับ ท่านเจรจาอยู่กับพวกเดียรถีย์ กล่าว 04,0001,012,ปฏิเสธแล้วรับ กล่าวรับแล้วปฏิเสธ เอาเรื่องอื่นกลบเกลื่อนเรื่องอื่น กล่าวเท็จ 04,0001,013,ทั้ง ๆ ที่รู้อยู่ พูดนัดหมายไว้แล้ว ทำให้คลาดเคลื่อน. 04,0001,014,พวกเดียรถีย์พากันเพ่งโทษติเตียนโพนทะนาว่า ไฉน พระหัตถกะ 04,0001,015,ศากยบุตรเจรจาอยู่กับพวกเรา จึงได้กล่าวปฏิเสธแล้วรับ กล่าวรับแล้วปฎิเสธ 04,0001,016,เอาเรื่องอื่นกลบเกลื่อนเรื่องอื่น กล่าวเท็จทั้ง ๆ ที่รู้อยู่ พูดนัดหมายไว้แล้ว 04,0001,017,ทำให้คลาดเคลื่อนเล่า.