Book,Page,LineNumber,Text
02,0035,1,              <B>พระอัชชุกะเมืองเวสาลี ๑ เรื่อง  เรื่องทารก
02,0035,2,              ชาวเมืองพาราณสี ๑ เรื่อง เรื่องเมืองโกสัมพี 
02,0035,3,              ๑ เรื่อง  เรื่องสัทธิวิหาริกพระทัฬหิกะเมือง  
02,0035,4,              สาคละ ๑  เรื่อง.</B>
02,0035,6,                                             <H1>วินีตวัตถุ  
02,0035,7,                                      เรื่องช่างย้อม ๕ เรื่อง</H1>
02,0035,8,         [๑๒๗]   ๑.  ก็โดยสมัยนั้นแล  พระฉัพพัคคีย์  ไปสู่ลานตากผ้าของ
02,0035,9,ช่างย้อม ลักห่อผ้าของช่างย้อมไปแล้วได้มีความรังเกียจว่าพระผู้มีพระภาคเจ้า
02,0035,10,ทรงบัญญัติสิกขาบทไว้แล้ว  พวกเราต้องอาบัติปาราชิกแล้วกระมังหนอ   จึง
02,0035,11,กราบทูลเรื่องนั้นแด่พระผู้มีพระภาคเจ้า ๆ  ตรัสว่า  ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย  พวก 
02,0035,12,เธอต้องอาบัติปาราชิกแล้ว.
02,0035,13,         [๑๒๘]   ๒.  ก็โดยสมัยนั้นแล  ภิกษุรูปหนึ่ง  ไปสู่ลานตากผ้าของ   
02,0035,14,ช่างย้อม  เห็นผ้ามีราคามาก   ยังไถยจิตให้เกิดแล้ว  ได้มีความรังเกียจว่า  เรา
02,0035,15,ต้องอาบัติปาราชิกแล้ว  กระมังหนอ   จึงกราบทูลเรื่องนั้นแด่พระผู้มีพระภาค-
02,0035,16,เจ้า ๆ ตรัสว่า  ดูก่อนภิกษุ  เธอไม่ต้องอาบัติ  เพราะเพียงแต่คิด.
02,0035,17,         ๓.   ก็โดยสมัยนั้นแล  ภิกษุรูปหนึ่ง  ไปสู่ลานตากผ้าของช่างย้อม      
02,0035,18,เห็นผ้ามีราคามาก   มีไถยจิตจับต้องผ้านั้นแล้ว  ได้มีความรังเกียจว่า  เราต้อง
02,0035,19,อาบัติปาราชิกแล้ว  กระมังหนอ  จังกราบทูลเรื่องนั้นแด่พระผู้มีพระภาคเจ้า ๆ 
02,0035,20,ตรัสว่า  ดูก่อนภิกษุ  เธอไม่ต้องอาบัติปาราชิก  แต่ต้องอาบัติทุกกฏ.
02,0035,21,         ๔.   ก็โดยสมัยนั้นแล  ภิกษุรูปหนึ่งไปสู่ลานตากผ้าของช่างย้อม   เห็น 
02,0035,22,ผ้าราคามาก    มีไถยจิตทำผ้านั้นให้ไหวแล้ว    ได้มีความรังเกียจว่า   เราต้อง