Book,Page,LineNumber,Text
12,0041,001,<H1>พระพุทธคุณ</H1>
12,0041,002,แม้เพราะเหตุนี้ ๆ พระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์นั้น  เป็นพระอรหันต์ 
12,0041,003,ตรัสรู้ชอบด้วยพระองค์เอง    ถึงพร้อมด้วยวิชชาและจรณะ   เสด็จไปดีแล้ว
12,0041,004,ทรงรู้แจ้งโลก   เป็นสารถีฝึกคนที่ควรฝึก  ไม่มีผู้อื่นยิ่งกว่า  เป็นพระศาสดา
12,0041,005,ของเทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย   เป็นผู้เบิกบานแล้ว   เป็นผู้จำแนกพระธรรม
12,0041,006,พระตถาคตองค์นั้นทรงทำโลกนี้พร้อมทั้งเทวโลก มารโลก  พรหมโลก ให้
12,0041,007,แจ้งด้วยพระปัญญา     อันยิ่งของพระองค์แล้ว    ทรงสอนหมู่สัตว์พร้อมทั้ง
12,0041,008,สมณะและพราหมณ์    เทวดาและมนุษย์   ให้รู้ตาม   ทรงแสดงธรรมงามใน
12,0041,009,เบื้องต้น  งามในท่ามกลาง   งามในที่สุด  ทรงประกาศพรหมจรรย์   พร้อม
12,0041,010,ทั้งอรรถ  พร้อมทั้งพยัญชนะ  บริสุทธิ์บริบูรณ์โดยสิ้นเชิง  ก็การเห็นพระ
12,0041,011,อรหันต์ทั้งหลายเห็นปานนั้น  ย่อมเป็นการดีแล้ว   ดังนี้.  ครั้งนั้น    พราหมณ์
12,0041,012,และคฤหบดีชาวบ้านขานุมัตตะ     ออกจากบ้านขานุมัตตะเป็นหมู่ ๆ พากัน
12,0041,013,ไปยังสวนอัมพลัฏฐิกา.
12,0041,014,[๒๐๑]  สมัยนั้น  พราหมณ์กูฏทันตะ  ขึ้นนอนกลางวันในปราสาท
12,0041,015,ชั้นบน  ได้เห็นพราหมณ์   และคฤหบดีชาวบ้านขานุมัตตะ    ออกจากบ้าน
12,0041,016,ขานุมัตตะรวมกันเป็นหมู่ ๆ พากันไปสวนอัมพลัฏฐิกา  จึงเรียกที่ปรึกษามา
12,0041,017,ถามว่า   ท่านที่ปรึกษา    พราหมณ์และคฤหบดีชาวบ้านขานุมัตตะ    ออก
12,0041,018,จากบ้านขานุมัตตะรวมกันเป็นหมู่ ๆพากันไปยังสวนอัมพลัฏฐิกา ทำไมกัน.
12,0041,019,ที่ปรึกษาบอกว่า  เรื่องมีอยู่  ท่านผู้เจริญ พระสมณโคดมศากยบุตรทรงผนวช
12,0041,020,จากศากยสกุล   เสด็จจาริกไปในมคธชนบทพร้อมด้วยภิกษุสงฆ์หมู่ใหญ่
12,0041,021,ประมาณ   ๕๐๐  รูป  เสด็จถึงบ้านขานุมัตตะ  ประทับอยู่ในสวนอัมพลัฏฐิกา
12,0041,022,ใกล้บ้านขานุมัตตะ  เกียรติศัพท์อันงามของพระองค์ฟุ้งขจรไปแล้วอย่างนี้
12,0041,023,ว่า  แม้เพราะเหตุนี้ ๆ พระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์นั้น  เป็นอรหันต์  ตรัสรู้