| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 50,0049,001,อันมีเมืองกุสาวดีราชธานี เป็นประมุขเหล่านี้ ของพระองค์ ขอพระองค์จงยัง | |
| 50,0049,002,ฉันทะให้เกิด ในพระนครเหล่านี้เถิด จงทำความใยดีในชีวิต ดังนี้. มาใน | |
| 50,0049,003,อุปปัตติเทพ ดังในประโยคมีอาทิว่า เหล่าเทพชั้นจาตุมหาราชิกา มีวรรณะ | |
| 50,0049,004,มากด้วยความสุข ดังนี้. มาในวิสุทธิเทพ ดังในประโยคมีอาทิว่า คำสอน | |
| 50,0049,005,ของพระผู้มีพระภาคเจ้า พระองค์นั้น ผู้เป็นเทพเหนือเทพ ผู้เห็นไญยธรรม | |
| 50,0049,006,ทั้งปวง ดังนี้. ก็ในเมื่อกล่าวถึงข้อที่พระผู้มีพระภาคเจ้าเป็นเทพเหนือกว่า | |
| 50,0049,007,วิสุทธิเทพทั้งหลาย เทพนอกนี้เป็นอันท่านกล่าวถึงแล้วทีเดียว. มาในอากาศ | |
| 50,0049,008,ดังในประโยคมีอาทิว่า ในอากาศที่แจ่มใส ปราศจากเมฆหมอก ดังนี้. | |
| 50,0049,009,มาในเมฆหรือหมอก ดังในประโยคมีอาทิว่า ก็ฝนไม่ตกต้องตามฤดูกาล | |
| 50,0049,010,ดังนี้. แม้ในคาถานี้ ได้แก่ เมฆหรือหมอก. ก็พระเถระกล่าวบังคับเมฆหมอก | |
| 50,0049,011,เหล่านั้นว่า วัสสะ (จงยังฝนให้ตก). | |
| 50,0049,012,บทว่า <B>ยถาสุขํ</B> แปลว่า ตามใจชอบ. พระเถระเมื่อจะอนุเคราะห์ | |
| 50,0049,013,เหล่าสัตว์ผู้อาศัยฝนเป็นอยู่ จึงกล่าวว่า อันตรายในภายนอกไม่มีแก่เรา เพราะ | |
| 50,0049,014,การตกของท่าน เพราะฉะนั้น ท่านจงตกตามสบายเถิด ดังนี้. | |
| 50,0049,015,บัดนี้ พระเถระเมื่อจะแสดงถึงความไม่มีอันตรายในภายใน จึงกล่าว | |
| 50,0049,016,คำมีอาทิว่า <B>จิตฺตํ</B> ดังนี้. | |
| 50,0049,017,บรรดาบทเหล่านั้น บทว่า <B>จิตฺตํ เม สุสมาหิตํ</B> ความว่า จิตของเรา | |
| 50,0049,018,ตั้งอยู่แล้วในอารมณ์ด้วยดี คือดียิ่ง โดยชอบ คือโดยความเป็นเอกัคคตารมณ์ | |
| 50,0049,019,อันถูกต้องทีเดียว. | |
| 50,0049,020,แลจิตนั้น มิได้ตั้งมั่น ด้วยเหตุเพียงข่มนิวรณ์เป็นต้นไว้ได้เท่านั้น | |
| 50,0049,021,โดยที่แท้ จิตนั้นหลุดพ้นแล้ว คือพ้นแล้วโดยพิเศษ จากสังโยชน์ทั้งปวง | |
| 50,0049,022,อันสงเคราะห์ด้วยโอรัมภาคิยสังโยชน์ และอุทธัมภาคิยสังโยชน์ และจากกิเลส | |