| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 49,0049,001,มายังเรือนแม้ทั้งสองชนิดนั้น ด้วยความเข้าใจว่าเรือนของตน ฉะนั้น | |
| 49,0049,002,จึงตรัสว่า มายังเรือนของตน. | |
| 49,0049,003,พระผู้มีพระภาคเจ้า ทรงแสดงแก่พระราชาถึงพวกเปรต | |
| 49,0049,004,เป็นอันมาก ผู้มีรูปแปลกไม่น่าดู ทั้งดูน่าสะพึงกลัวอย่างยิ่ง ผู้เสวย | |
| 49,0049,005,ผลของความริษยาและความตระหนี่ ผู้มายังพระราชนิเวศน์ของ | |
| 49,0049,006,พระเจ้าพิมพิสาร แม้ตนจะไม่เคยครอบครองอยู่ในกาลก่อน ด้วย | |
| 49,0049,007,สำคัญว่าเป็นเรือนของตน เพราะเป็นเรือนของญาติในกาลก่อน | |
| 49,0049,008,แล้ว ยืนอยู่ภายนอกฝาเรือนเป็นต้น ด้วยประการอย่างนี้ จึงตรัส | |
| 49,0049,009,คาถาว่า <B>ติโรกุฑฺเฑสุ ติฏฺนฺติ</B> เมื่อจะทรงแสดงซ้ำว่า กรรมที่ | |
| 49,0049,010,พวกเปรตเหล่านั้นทำเป็นของโหดร้าย จึงตรัสคาถาที่ ๒ ว่า <B>ปหูเต | |
| 49,0049,011,อนฺนปานมฺหิ</B> ดังนี้เป็นต้น. | |
| 49,0049,012,"บรรดาบทเหล่านั้น บทว่า <B>ปหูเต</B> แปลว่า ไม่น้อย คือ มาก," | |
| 49,0049,013,อธิบายว่า เพียงพอแก่ความต้องการ. จริงอยู่ แปลง <B>พ</B> อักษร เป็น | |
| 49,0049,014,<B>ป</B> อักษรก็ได้ เหมือนในประโยคทีมีอาทิว่า <B>ปหุ สนฺโต น ภราติ</B> | |
| 49,0049,015,สัปบุรุษเป็นจำนวนมาก ย่อมไม่เต็ม (ด้วยความรู้). ส่วนอาจารย์ | |
| 49,0049,016,บางพวกกล่าวว่า <B>พหุเก</B> ดังนี้. ก็นั่น เป็นการกล่าวด้วยความเลินเล่อ. | |
| 49,0049,017,บทว่า <B>อนฺนปานมฺหิ</B> แปลว่า เมื่อข้าวและน้ำ. บทว่า <B>ขชฺชโภชฺเช</B> | |
| 49,0049,018,แปลว่า เมื่อของเคี้ยวและของบริโภค. ด้วยคำนี้ ทรงแสดงอาหาร | |
| 49,0049,019,ทั้ง ๔ ชนิดคือ ของกิน ของดื่ม ของเคี้ยว และของลิ้ม. บทว่า | |
| 49,0049,020,"<B>อุปฏฺิเต</B> แปลว่า เข้าไปตั้งไว้ คือ ตระเตรียมไว้, อธิบายว่า" | |
| 49,0049,021,จัดแจงไว้. บทว่า <B>น เตสํ โกจิ สรติ สตฺตานํ</B> ความว่า ใคร ๆ | |