| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 49,0033,001,มลทินแห่งจิตมีมัจฉริยะและโลภะเป็นต้น ให้ห่างไกลแล้ว พึงให้ทาน. | |
| 49,0033,002,บทว่า <B>ปุพฺพเปเต จ อารพฺภ</B> ได้แก่ อุทิศบุรพเปตชน. มีวาจาประกอบ | |
| 49,0033,003,ความว่า บทว่า <B>วตฺถุเทวดา</B> ปรารภเทวดาผู้สิงอยู่ในสถานที่ต่าง ๆ | |
| 49,0033,004,มีที่เรือนเป็นต้น. ด้วยคำว่า <B>อถ วา</B> นี้ ทรงแสดงว่า ปรารภเปตชน | |
| 49,0033,005,เหล่าใดเหล่าหนึ่ง มีเทวดาและมนุษย์เป็นต้น แม้เหล่าอื่นแล้ว พึง | |
| 49,0033,006,ให้ทาน. | |
| 49,0033,007,ในคำเหล่านั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าเมื่อจะทรงแสดงเทพ | |
| 49,0033,008,ผู้ปรากฏบางพวกในบรรดาเทพเหล่านั้นก่อน จึงตรัสว่า <B>จตฺตาโร จ | |
| 49,0033,009,มหาราเช</B> เมื่อจะระบุเทพเหล่านั้น โดยชื่ออีก จึงตรัสคำมีอาทิว่า | |
| 49,0033,010,กุเวรํ ดังนี้. บรรดาบทเหล่านั้น บทว่า <B>กุเวรํ</B> ได้แก่ท้าวเวสสวรรณ. | |
| 49,0033,011,บทว่า <B>ธตรฏํ</B> เป็นต้น เป็นชื่อของท้าวโลกบาลทั้ง ๓ ที่เหลือ. | |
| 49,0033,012,บทว่า <B>เต เจว ปูชิตา โหนฺติ</B> ความว่า ก็ท้าวมหาราชเหล่านั้น และ | |
| 49,0033,013,บุรพเปตชนและวัตถุเทวดา เป็นผู้อันเขานับถือ ด้วยการทำอุทิศ. | |
| 49,0033,014,บทว่า <B>ทายกา จ อนิปฺผลา</B> ความว่า และทายกผู้ให้ทาน ย่อมไม่ไร้ผล | |
| 49,0033,015,เพราะเหตุเพียงการอุทิศแก่เปตชนเหล่าอื่น ทั้งเป็นผู้มีส่วนแห่ง | |
| 49,0033,016,ผลทานของตนเหมือนกัน. | |
| 49,0033,017,บัดนี้ เพื่อจะทรงแสดงว่า การร้องไห้เป็นต้นนั้น ของเหล่านั้น | |
| 49,0033,018,ร้องไห้ ร่ำไร เศร้าโศก เพราะญาติของตนตายไป ไม่มีประโยชน์ | |
| 49,0033,019,เป็นแต่เพียงทำตนให้เดือดร้อนเท่านั้น จึงตรัสคาถาว่า <B>น หิ รุณฺณํ วา</B> | |
| 49,0033,020,ดังนี้เป็นต้น. บรรดาบทเหล่านั้น บทว่า <B>รุณฺณํ</B> แปลว่า ร้องไห้ | |
| 49,0033,021,คือหลั่งน้ำตา. บาลีที่เหลือพึงนำมาเชื่อเข้าด้วยบทว่า <B>น หิ กาตพฺพํ.</B> | |