| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 49,0032,001,ครั้นในวันที่สอง พระผู้มีพระภาคเจ้าพร้อมด้วยภิกษุ ๕๐๐ รูป | |
| 49,0032,002,เสด็จไปยังเรือนของท่านเศรษฐี เสวยพระกระยาหารแล้ว เมื่อจะ | |
| 49,0032,003,ทำอนุโมทนา จึงได้ภาษิตพระคาถาเหล่านี้ว่า :- | |
| 49,0032,004,<B>บุคคลผู้ไม่ตระหนี่ ควรทำเหตุอย่างใด | |
| 49,0032,005,อย่างหนึ่ง คือ ปรารภถึงบุรพเปตชน เทวดาผู้สิง | |
| 49,0032,006,อยู่ในเรือน หรือท้าวมหาราชทั้ง ๔ ผู้รักษาโลก | |
| 49,0032,007,ผู้มียศ คือท้าว ธตรฐ ๑ วิรุฬหก ๑ วิรูปักษ์ ๑ | |
| 49,0032,008,และท้าวกุเวร ๑ ให้เป็นอารมณ์แล้วพึงให้ทาน | |
| 49,0032,009,ท่านเหล่านั้นเป็นผู้อันบุคคลบูชาแล้ว ทั้งทายก | |
| 49,0032,010,ก็ไม่ไร้ผล ความร้องไห้ ความเศร้าโศกหรือความ | |
| 49,0032,011,ร่ำไห้อย่างอื่น ไม่ควรทำเลย เพราะความร้องไห้ | |
| 49,0032,012,เป็นต้นนั้น ไม่เป็นประโยชน์แก่ผู้ล่วงลับไปแล้ว | |
| 49,0032,013,ญาติทั้งหลาย คงตั้งอยู่ตามธรรมดาของตน ๆ | |
| 49,0032,014,อันทักษิณาทานนี้ ที่ท่านเข้าไปตั้งไว้ดีแล้วใน | |
| 49,0032,015,พระสงฆ์ให้แล้ว ย่อมสำเร็จประโยชน์ โดย | |
| 49,0032,016,ฉับพลัน แก่บุรพเปตชนนั้น สิ้นกาลนาน.</B> | |
| 49,0032,017,บรรดาบทเหล่านั้น บทว่า <B>ยงฺกิญฺจารมฺมณํ กตฺวา</B> ความว่า | |
| 49,0032,018,ปรารภ คือ อุทิศ เหตุอย่างใดอย่างหนึ่ง ในบรรดาเหตุมีเหตุที่เป็น | |
| 49,0032,019,มงคลเป็นต้น. บทว่า <B>ทชฺชา</B> แปลว่า พึงให้. บทว่า <B>อมจฺฉรี</B> ความว่า | |
| 49,0032,020,ชื่อว่า <B>อมัจฉรี</B> เพราะไม่มีความตระหนี่ อันมีลักษณะไม่อดทน | |
| 49,0032,021,"ต่อสมบัติของตนที่ทั่วไปกับผู้อื่น, อธิบายว่า ผู้มีปกติบริจาค ทำ" | |