| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 49,0026,001,ได้อาหารอันเป็นสัปปายะ เจริญวิปัสสนาแล้ว ไม่นานนักก็บรรลุ | |
| 49,0026,002,พระอรหันต์. | |
| 49,0026,003,ภิกษุผู้มักส่อเสียด ไหม้ในนรกตลอดพุทธันดรหนึ่ง ใน | |
| 49,0026,004,พุทธุปบาทกาลนี้ เกิดเป็นเปรตปากเน่า ไม่ไกลแต่กรุงราชคฤห์. | |
| 49,0026,005,กายของเขา ได้มีสีเหมือนทองคำ. แต่หนอนไต่ออกจากปาก พากัน | |
| 49,0026,006,เจาะกินปากข้างโน้นข้างนี้. กลิ่นปากของเปรตนั้นเหม็นฟุ้งขจาย | |
| 49,0026,007,ไปทั่วอากาศตั้งไกล. | |
| 49,0026,008,ลำดับนั้น ท่านนารทะ ขณะลงจากเขาคิชฌกูฏ พบเปรตนั้น | |
| 49,0026,009,จึงถามถึงกรรมที่เธอกระทำไว้ ด้วยคาถานี้ว่า :- | |
| 49,0026,010,<B>ท่านมีผิวพรรณงามดังทิพย์ ยืนอยู่ใน | |
| 49,0026,011,อากาศกลางหาว แต่ปากของท่านมีกลิ่นเหม็น | |
| 49,0026,012,หมู่หนอนพากันชอนไชอยู่ เมื่อก่อนท่านทำกรรม | |
| 49,0026,013,อะไรไว้.</B> | |
| 49,0026,014,บรรดาบทเหล่านั้น บทว่า <B>ทิพฺพํ</B> แปลว่า เป็นทิพย์ คือนับ | |
| 49,0026,015,เนื่องจากอัตตภาพของเทวดา. แต่ในที่นี้ชื่อว่าทิพย์ เพราะเป็น | |
| 49,0026,016,"เหมือนของทิพย์. บทว่า <B>สุภํ</B> แปลว่า งาม, หรือ ความงาม. บทว่า" | |
| 49,0026,017,<B>วณฺณธาตุํ</B> ได้แก่ ผิวพรรณ. บทว่า <B>ธาเรสิ</B> แปลว่า นำไป. บทว่า | |
| 49,0026,018,<B>เวหายสํ ติฏฺสิ อนฺตลิกฺเข</B> ได้แก่ ยืนอยู่ในกลางหาว ที่เข้าใจกันว่า | |
| 49,0026,019,อากาศ. แต่อาจารย์บางพวกกล่าวปาฐะว่า <B>วิหายสํ ติฏสิ อนฺตลิกฺเข</B> | |
| 49,0026,020,ดังนี้ แล้วกล่าวความของปาฐะนั้น โดยคำที่เหลือว่า ท่านยืนอยู่ | |
| 49,0026,021,กลางหาว ทำอากาศให้สว่างไสวอยู่. บทว่า <B>ปูคิคนฺธํ</B> แปลว่า มีกลิ่น | |