|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
49,0017,001,<H1>๒. สูกรเปตวัตถุ</H1>
|
|
49,0017,002,<H2>ว่าด้วยกายงามปากเหม็น</H2>
|
|
49,0017,003,ท่านพระนารทะถามเปรตตนหนึ่งว่า
|
|
49,0017,004,[๘๗] กายของท่านล้วนมีสีเหมือนทองคำ รัศมี
|
|
49,0017,005,กายของท่าน สว่างไสวไปทั่วทุกทิศ แต่หน้า
|
|
49,0017,006,ของท่านเหมือนหน้าสุกร เมื่อก่อนท่านได้ทำ
|
|
49,0017,007,กรรมอะไรไว้
|
|
49,0017,008,เปรตนั้นตอบว่า
|
|
49,0017,009,ข้าแต่พระนารทะ เมื่อก่อนข้าพเจ้าได้
|
|
49,0017,010,สำรวมกาย แต่ไม่ได้สำรวมวาจา เพราะเหตุนั้น
|
|
49,0017,011,รัศมีกายของข้าพเจ้าจึงเป็นเช่นกันที่ท่านเห็นอยู่
|
|
49,0017,012,นั้น เพราะเหตุนั้น ข้าพเจ้าขอกล่าวกะท่าน สรีระ
|
|
49,0017,013,ของข้าพเจ้าท่านเห็นเองแล้ว ขอท่านอย่าทำบาป
|
|
49,0017,014,ด้วยปาก อย่าให้หน้าสุกรเกิดมีแก่ท่าน.
|
|
49,0017,015,<I>จบ สูกรเปตวัตถุ</I>
|
|
49,0017,016,<H1>อรรถกถาสูกรเปตวัตถุ ๒</H1>
|
|
49,0017,017,เมื่อพระศาสดา ทรงอาศัยกรุงราชคฤห์ ประทับอยู่ใน
|
|
49,0017,018,พระเวฬุวัน กลันทกนิวาปวิหาร ทรงปรารภเปรตผู้มีหน้าเหมือน
|
|
49,0017,019,สุกรตนหนึ่ง จึงตรัสคำเริ่มต้นว่า <B>กาโย เต สพฺพโส วณฺโณ</B> ดังนี้.
|
|
|