| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 49,0014,001,พึงเห็นเจตนาเครื่องบริจาค ซึ่งมีไทยธรรมวัตถุเป็นอารมณ์นั่นแหละ | |
| 49,0014,002,ว่าเป็นพืช โดยอ้างถึงไทยธรรม. จริงอยู่ เจตนาเครื่องบริจาคนั้น | |
| 49,0014,003,ให้สำเร็จผลต่างด้วยปฏิสนธิเป็นต้น และต่างด้วยอารมณ์อันเป็น | |
| 49,0014,004,นิสสัยปัจจัย แห่งปฏิสนธิเป็นต้นนั้น ไม่ใช่ไทยธรรมแล. | |
| 49,0014,005,บทว่า <B>เอตํ พีชํ กสี เขตฺตํ</B> ได้แก่ พืชตามที่หว่านแล้ว | |
| 49,0014,006,และนาตามที่กล่าวแล้ว. อธิบายว่า <B>กสิ</B> กล่าวคือประโยคในการ | |
| 49,0014,007,หว่านพืชนั้น ในนานั้น. การหว่านทั้ง ๓ อย่างนั้น จำปรารถนา | |
| 49,0014,008,เพราะฉะนั้นท่านจงกล่าวว่า <B>เปตานํ ทายกสฺส จ</B> เป็นต้น. ถ้าทายก | |
| 49,0014,009,ให้ทานอุทิศให้เปรตทั้งหลาย. แก่พวกเปรต และทายก. ถ้าไม่ให้ | |
| 49,0014,010,"ทานอุทิศให้พวกเปรต, อธิบายว่า พืชนั้น การหว่านนั้น และนานั้น" | |
| 49,0014,011,ย่อมมีเพื่อความอุปการะแก่ทายกเท่านั้น. บัดนี้ เพื่อจะแสดงถึง | |
| 49,0014,012,อุปการะนั้น ท่านจึงกล่าวว่า <B>พวกเปรต ย่อมบริโภคผลนั้น ผู้ให้ | |
| 49,0014,013,ย่อมเจริญด้วยบุญ</B> ดังนี้. | |
| 49,0014,014,บรรดาบทเหล่านั้น บทว่า <B>ตํ เปตา ปริภุญฺชนฺติ</B> ความว่า | |
| 49,0014,015,เมื่อทายก ถวายทานอุทิศพวกเปรต เมื่อนา การหว่าน และพืช | |
| 49,0014,016,ตามที่กล่าวแล้วสมบูรณ์ และมีการอนุโมทนา พวกเปรตย่อมบริโภค | |
| 49,0014,017,ผลทานที่สำเร็จแก่เปรต บทว่า <B>ทาตา ปญฺเน วฑฺฒติ</B> ความว่า | |
| 49,0014,018,แต่ผู้ให้ ย่อมเจริญด้วยผลแห่งบุญมีโภคสมบัติเป็นต้น ในเทวดาและ | |
| 49,0014,019,มนุษย์ อันมีบุญที่สำเร็จจากทานของตนเป็นนิมิต. จริงอยู่ แม้ผล | |
| 49,0014,020,แห่งบุญ ท่านก็เรียกว่า บุญ ในประโยคมีอาทิว่า ดูก่อน ภิกษุ | |