|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
48,0033,001,องค์นั้นดีใจว่า กรรมแม้ประมาณเล็กน้อยชื่อนั้น ยังเป็นเหตุแห่งทิพยสมบัติ
|
|
48,0033,002,ใหญ่โดยถึงเพียงนี้. แม้แต่ก่อน เทวดาองค์นั้น อาศัยบุญของตน ก็เสวย
|
|
48,0033,003,โสมนัสในระหว่าง ๆ. แต่บัดนี้ การทำความนอบน้อม ซึ่งเทวดาองค์นั้น
|
|
48,0033,004,แม้การทำแก่พระเถระรูปหนึ่ง ยังมีผลอันโอฬารอย่างนี้. ก็ท่านพระโมค-
|
|
48,0033,005,คัลลานะรูปนี้ เป็นอัครสาวกของพระพุทธเจ้ามีคุณอันโอฬาร มีอานุภาพ
|
|
48,0033,006,มาก. ปีติจึงเกิดด้วยเหตุ ๒ ประการ คือ เราได้พบท่านพระโมคคัลลานะ
|
|
48,0033,007,รูปนี้และทำความเคารพนบนอบ และท่านจะทำการถามปัญหาที่เกี่ยวด้วย
|
|
48,0033,008,ผลบุญของเราเท่านั้น เทวดาองค์นั้น มีปีติและโสมนัสอย่างแรงเกิดขึ้น
|
|
48,0033,009,อย่างนี้ รับคำของพระเถระด้วยเศียรเกล้า จึงพยากรณ์ คือตอบปัญหา
|
|
48,0033,010,โดยอาการที่ท่านถามแล้ว.
|
|
48,0033,011,บทว่า <B>ปญฺหํ</B> ได้แก่พยากรณ์กล่าวตอบความนั้น ที่ท่านต้องการรู้.
|
|
48,0033,012,ก็พยากรณ์อย่างไรเล่า. บทว่า <B>ปุฏฺา</B> ได้แก่ โดยอาการที่ท่านถาม อธิบาย
|
|
48,0033,013,ว่า โดยอาการแห่งปัญหาที่ท่านถามแล้วนั่นแล. แท้จริง ในคำนี้ ท่าน
|
|
48,0033,014,กล่าวว่า <B>ปุจฺฉิตา</B> ถามแล้วกล่าวย้ำว่า <B>ปุฏฺา</B> โดยอาการที่ท่านถามแล้ว
|
|
48,0033,015,พึงเห็นว่า เป็นการกล่าวแน่นอนถึงข้อความโดยเฉพาะ ก็ความเฉพาะนั้น
|
|
48,0033,016,คืออะไร. คือความที่คำพยากรณ์ [ คำตอบ ] พอเหมาะแก่คำถาม.
|
|
48,0033,017,จริงอยู่ ท่านแสดงผลกรรมอันใด ก็ถามถึงกรรมอันเป็นตัวเหตุแห่งผล-
|
|
48,0033,018,กรรมนั้น เป็นการประกาศความที่คำถามและคำตอบทั้งสองนั้น พอ
|
|
48,0033,019,เหมาะแก่กันและกัน. คำถามดำเนินไปโดยอาการใด ไม่ว่าจะโดยอรรถ
|
|
48,0033,020,และโดยพยัญชนะ ความที่คำพยากรณ์ที่มีอาการนั้น พอเหมาะแก่คำถาม
|
|
48,0033,021,และคำตอบก็ดำเนินไปโดยอาการนั้น คำที่ท่านกล่าวว่า <B>ปุจฺฉิตา</B> แล้ว
|
|
48,0033,022,กล่าวว่า <B>ปุฏฺา</B> อีก ก็เพื่อให้รู้ความเฉพาะอันนี้ ด้วยประการฉะนี้.
|
|
|
