| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 48,0020,001,ทั้งสอง. จริงอยู่ คำว่า <B>โอภาสสิ</B> นี้ ท่านเพ่งบทว่า ตฺวํ จึงกล่าวไว้ | |
| 48,0020,002,เป็นมัธยมบุรุษ ครั้นเพ่งบทว่า <B>ปีํ</B> จึงเปลี่ยนไปเป็นประถมบุรุษ. ส่วน | |
| 48,0020,003,<B>จ</B> ศัพท์ในคำนี้ พึงเห็นว่า ท่านลบแล้วแสดงไว้. คำว่า <B>คจฺฉติ เยน | |
| 48,0020,004,กามํ โอภาสสิ</B> และ <B>วิชฺชุลโตภาสิตํ อพฺภกูฏํ วิย</B> นี้เป็นทุติยา- | |
| 48,0020,005,วิภัตติ เปลี่ยนไปเป็นปฐมาวิภัตติ. คำว่า <B>ปิํ</B> นี้ ก็อย่างนั้น เป็น | |
| 48,0020,006,คำกล่าวถึงข้อที่พึงขยายคำว่า <B>เต โสวณฺณมยํ อุฬารํ</B> เป็นต้น เป็น | |
| 48,0020,007,วิเสสนะคำขยายของคำว่า <B>ปีํ</B> นั้น. | |
| 48,0020,008,ถามว่า ก็ท่านกล่าวว่า <B>โสวณฺณมยํ</B> ไว้แล้ว ไม่น่ากล่าวว่า <B>อุฬารํ</B> | |
| 48,0020,009,เพราะทองเป็นของประเสริฐสุดอยู่แล้ว เหตุเป็นโลหะอันเลิศ และเพราะเป็น | |
| 48,0020,010,ทิพย์ ท่านก็ประสงค์เอาแล้วในที่นี้ มิใช่หรือ. ตอบว่าไม่ใช่ เพราะสิ่งไร ๆ | |
| 48,0020,011,ก็มีสภาพวิเศษ. เหมือนอย่างว่า ทองมีรส [น้ำ] รุ้งร่วงเป็นประเสริฐ | |
| 48,0020,012,สุด บริสุทธิ์ดีโดยเป็นทองรูปพรรณหลายชนิด อันเป็นเครื่องใช้สอยของ | |
| 48,0020,013,มนุษย์ แต่นั้น ก็เกิดเป็นอากร [บ่อเกิด] จากนั้น ทองทุกชนิดก็เป็นของ | |
| 48,0020,014,ทิพย์ของประเสริฐสุดฉันใด ก็ฉันนั้น แม้เพราะเป็นทองทิพย์ ก็เป็นทอง | |
| 48,0020,015,จามีกร ทองคำจากทองจามีกรก็เป็นทองสาตกุมภะจากทองสาตกุมภะก็เป็น | |
| 48,0020,016,ทองชมพูนท จากทองชมพูนท ก็เป็นทองสิงคี. ทองสิงดีนั้นแลประเสริฐ | |
| 48,0020,017,สุดแห่งทองทุกชนิด. ด้วยเหตุนั้น ท้าวสักกะ จอมทวยเทพจึงกล่าวว่า | |
| 48,0020,018,<B>มุตฺโต มุตฺเตหิ สห ปุราณชฏิเลหิ | |
| 48,0020,019,วิปฺปมุตฺโต วิปฺปมุตฺเตหิ | |
| 48,0020,020,สิงฺคีนิกฺขสวณฺโณ | |
| 48,0020,021,ราชคหํ ปาวิสิ ภควา</B> | |