|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
48,0019,001,<B>สุวตฺเถ</B> ได้แก่ มีพัสตราภรณ์อันงาม โดยเป็นผ้าทิพย์ มีเครื่องปกปิดคือ
|
|
48,0019,002,ผ้านุ่งและผ้าห่มเป็นต้น มีรัศมีของผู้มีแสงสว่างอันบริสุทธิ์ดี มีหลากสี
|
|
48,0019,003,ด้วยเครื่องย้อมต่าง ๆ เกิดแต่กัลปพฤกษ์และลดา. บทว่า <B>โอภาสสิ</B>
|
|
48,0019,004,แปลว่า ส่องสว่าง. บทว่า <B>วิชฺชุริว</B> แปลว่า คล้ายฟ้าแลบ. บทว่า
|
|
48,0019,005,อพฺภกูฏํ ได้แก่ ยอดเมฆ. ก็คำนี้เป็นทุติยาวิภัตติ ใช้ในอรรถสัตตมีวิภัตติ
|
|
48,0019,006,อีกนัยหนึ่ง คำว่า <B>โอภาสสิ</B> เป็นคำกล่าวอรรถ เพราะเหตุที่อยู่ภายใน.
|
|
48,0019,007,อธิบายว่า ส่องสว่าง. คำว่า <B>อพฺภกูฏํ</B> ในฝ่ายนี้ พึงเห็นว่า เป็นทุติยา-
|
|
48,0019,008,วิภัตติ ใช้ในอรรถทุติยาวิภัตติเท่านั้น.
|
|
48,0019,009,ก็ในข้อนี้ มีความดังนี้ว่า ยอดเขาแดงฉาบด้วยแสงสนธยา แม้
|
|
48,0019,010,ตามปกติก็ส่องสว่างอยู่ สายฟ้าที่รุ่งโรจน์อยู่โดยรอบ ก็แลบส่องสว่าง
|
|
48,0019,011,โดยพิเศษ ฉันใด วิมานนี้รุ่งเรืองด้วยรัตนะต่าง ๆ อันสำเร็จมาแต่ทอง
|
|
48,0019,012,อันบริสุทธิ์ดี มีรัศมีซ่านออกอยู่โดยปกติ ตัวท่านประดับด้วยอลังการ
|
|
48,0019,013,ทุกอย่าง ก็ส่องแสงสว่างโดยพิเศษ ด้วยรัศมีเรือนร่างของท่าน และแสง
|
|
48,0019,014,ประกายแห่งพัสตราภรณ์ อันโชติช่วงโดยประการทั้งปวง ก็ฉันนั้น
|
|
48,0019,015,เหมือนกัน.
|
|
48,0019,016,ก็ในปฐมปีฐวิมานนี้ คำว่า <B>ปีํ</B> นี้ เป็นคำกล่าวถึงข้อที่พึงชี้แจง.
|
|
48,0019,017,คำว่า <B>อพฺภกูฏํ</B> เป็นคำกล่าวถึงตัวอย่าง. คำว่า <B>เต</B> ก็อย่างนั้น เป็น
|
|
48,0019,018,คำกล่าวถึงข้อที่พึงชี้แจง. แท้จริง คำนั้น ท่านเพ่ง คำว่า <B>ปีํ</B> นี้ แม้
|
|
48,0019,019,กล่าวเป็นฉัฏฐีวิภัตติ ครั้นเพ่งบทเหล่านี้คือ <B>อลงฺกเต มาลฺยธเร
|
|
48,0019,020,สุวตฺเถ โอภาสสิ</B> ก็เปลี่ยนไปเป็นปฐมาวิภัตติ เพราะฉะนั้น ท่านจึง
|
|
48,0019,021,อธิบายว่า <B>ตฺวํ</B> ท่าน. คำว่า <B>วิชฺชุริว</B> เป็นคำกล่าวยกตัวอย่าง. คำว่า
|
|
48,0019,022,<B>โอภาสสิ</B> นี้ เป็นคำแสดงถึงความเกี่ยวกันของข้ออุปไมย และอุปมาแม้
|
|
|