| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 47,0044,001,องค์เป็นผู้สูงสุด หรือเป็นผู้ควรสรรเสริญ พระพุทธเจ้าพระองค์นั้นด้วย เป็น | |
| 47,0044,002,ผู้ประเสริฐด้วย เพราะเหตุนั้นจึงชื่อว่า <B>พุทธเสฏฺโ</B> พระพุทธเจ้าผู้ประ- | |
| 47,0044,003,"เสริฐที่สุด, อีกอย่างหนึ่ง พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ชื่อว่าประเสริฐที่สุดในบรรดา" | |
| 47,0044,004,พระพุทธเจ้าทั้งหลาย คือ พระอนุพุทธะ และพระปัจเจกพุทธะ เพราะเหตุ | |
| 47,0044,005,"นั้น จึงชื่อว่า <B>พุทฺธเสฏฺโ</B> พระพุทธเจ้าผู้ประเสริฐที่สุด, พระพุทธเจ้าผู้" | |
| 47,0044,006,ประเสริฐที่สุดพระองค์นั้น ย่อมยกย่องคือว่าย่อมสรรเสริญได้แก่ ย่อมประกาศ | |
| 47,0044,007,ซึ่งพระธรรมใด ในที่นั้น ๆ โดยนัยมีอาทิอย่างนี้ว่า ก็ทางอันประกอบด้วย | |
| 47,0044,008,องค์ ๘ เป็นทางเกษมกว่าทางทั้งหลาย เพราะเป็นทางเพื่อบรรลุพระนิพพาน | |
| 47,0044,009,และว่า ภิกษุทั้งหลาย เราจะแสดงสัมมาสมาธิ ซึ่งเป็นอริยะ ซึ่งมีทั้งเหตุ | |
| 47,0044,010,มีทั้งบริขาร (เครื่องแวดล้อม) | |
| 47,0044,011,บทว่า <B>สุจึ</B> ได้แก่ ผ่องแผ้วที่สุด เพราะกระทำการตัดมลทินคือ | |
| 47,0044,012,กิเลส. | |
| 47,0044,013,บาทคาถาว่า <B>สมาธิมานนฺตริกญฺมาหุ</B> ความว่า ก็บัณฑิตทั้งหลาย | |
| 47,0044,014,กล่าวสมาธิใด ที่ว่าเป็นสมาธิที่ให้ผลในลำดับ เพราะให้ผลในลำดับแห่งการ | |
| 47,0044,015,เป็นไปของตน อย่างแน่นอนทีเดียว ก็เมื่อมรรคสมาธิบังเกิดขึ้นแล้ว ย่อมไม่มี | |
| 47,0044,016,อันตรายไร ๆ ที่จะห้ามความบังเกิดขึ้นแห่งผลของมรรคสมาธินั้นเหมือนอย่าง | |
| 47,0044,017,ที่ท่านกล่าวไว้ว่า ก็บุคคลนี้พึงปฏิบัติ เพื่อการทำให้แจ้งซึ่งโสดาปัตติผล และ | |
| 47,0044,018,พึงเป็น<B>เวลาที่ไฟไหม้กัป</B><SUP>๑</SUP> คือว่าบุคคลนี้ยังไม่ทำให้แจ้งซึ่งโสดาปัตติผล | |
| 47,0044,019,ตราบใดกัปก็ยังไม่ไหม้ตราบนั้น. บุคคลนี้เราเรียกว่า<B>ฐิตกัปปี</B> ผู้มีกัปอันตั้ง | |
| 47,0044,020,อยู่แล้ว บุคคลผู้เป็นมรรคสมังคีแม้ทั้งหมด ชื่อว่า <B>ฐิตกัปปี</B> (เหมือนกัน ). | |