| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 46,0035,001,บทว่า <B>วิคยฺห</B> ได้แก่ ลงแล้ว อธิบายว่า เข้าไปแล้ว . คำที่เหลือ | |
| 46,0035,002,เช่นเดียวกับที่กล่าวมาในตอนต้นนั่นเอง. | |
| 46,0035,003,ถามว่า ท่านกล่าวอธิบายอะไรไว้ ? | |
| 46,0035,004,ตอบว่า เปรียบเหมือนเด็กเหล่านี้ลงสู่สระ เด็ดดอกปทุม ซึ่งงอกใน | |
| 46,0035,005,สระ ชื่อฉันใด ภิกษุใด หยั่งลงแล้วสู่โลกสันนิวาส คือ ไตรธาตุนี้ เข้าถึงแล้ว | |
| 46,0035,006,ซึ่งนัย มีอาทิอย่างนี้ว่า | |
| 46,0035,007,<B>ไฟที่จะเสมอด้วยราคะไม่มี เราย่อม | |
| 46,0035,008,เร่าร้อนด้วยกามราคะ จิตของเราถูกกามราคะ | |
| 46,0035,009,เผาไหม้อยู่ สัตว์ทั้งหลายเหล่าใดถูกราคะ | |
| 46,0035,010,ย้อมแล้ว ย่อมตกลงไปสู่กระแสแห่งกิเลส | |
| 46,0035,011,ทั้งหลาย ประดุจแมลงมุมตกลงไปสู่สายใย | |
| 46,0035,012,ที่ตนเองทำไว้ฉะนั้น.</B> | |
| 46,0035,013,ดูก่อนอาวุโส บุคคลผู้ถูกราคะย้อมแล้วแล มีจิตถูกราคะครอบงำแล้ว | |
| 46,0035,014,ย่อมฆ่าสัตว์บ้าง ดังนี้แล้ว ก็ถอนราคะไปทีละน้อยอยู่ ด้วยการพิจารณาโทษ | |
| 46,0035,015,ของราคะ ด้วยการสำรวมทั้งหลาย มีการสำรวมศีลเป็นต้น มีประการตามที่ | |
| 46,0035,016,ข้าพเจ้ากล่าวแล้ว และด้วยความสำคัญว่า ไม่งามในวัตถุทั้งหลาย ทั้งที่มี | |
| 46,0035,017,วิญญาณและไม่มีวิญญาณ ชื่อว่าย่อมตัดกิเลสที่เหลือด้วยอนาคามิมรรค และ | |
| 46,0035,018,แม้กิเลสที่ยังเหลืออยู่ (อีก) จากอนาคามิมรรคนั้นเสียได้ด้วยอรหัตมรรค ภิกษุ | |
| 46,0035,019,นั้นชื่อว่าย่อมละฝั่งในและฝั่งนอกเสียได้ โดยประการที่ข้าพเจ้ากล่าวไว้แล้วใน | |
| 46,0035,020,ตอนต้นนั่นเอง ดุจงูละคราบที่เก่าคร่ำคร่าไปฉะนั้น ฉันนั้นเหมือนกัน. | |