| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 42,0050,001,<H1>๑๐. เรื่องพระติสสเถระผู้เข้าถึงสกุลนายช่างแก้ว<SUP>๑</SUP> [๑๐๔]</H1> | |
| 42,0050,002,<H2>ข้อความเบื้องต้น</H2> | |
| 42,0050,003,พระศาสดา เมื่อประทับอยู่ในพระเชตวัน ทรงปรารภพระเถระ | |
| 42,0050,004,"ชื่อติสสะผู้เข้าถึงสกุลนายช่างเเก้ว ตรัสพระธรรมเทศนานี้ว่า ""คพฺภเมเก " | |
| 42,0050,005,"อุปฺปชฺชนฺติ""</B> เป็นต้น." | |
| 42,0050,006,<H2>พระเจ้าปเสนทิโกศลส่งแก้วให้นายช่างเจียระไน</H2> | |
| 42,0050,007,ได้ยินว่า พระเถระนั้นฉัน (ภัต) อยู่ในสกุลของนายมณีการผู้หนึ่ง | |
| 42,0050,008,สิ้น ๑๒ ปี. ภรรยาและสามีในสกุลนั้นตั้งอยู่ในฐานะเพียงมารดาและบิดา | |
| 42,0050,009,ปฏิบัติพระเถระแล้ว. | |
| 42,0050,010,อยู่มาวันหนึ่ง นายมณีการกำลังนั่งหั่นเนื้อข้างหน้าพระเถระ. ใน | |
| 42,0050,011,ขณะนั้น พระเจ้าปเสนทิโกศล ทรงส่งแก้วมณีดวงหนึ่งไป ด้วยรับสั่งว่า | |
| 42,0050,012,""" นายช่างจงจัดและเจียระไนแก้วมณีนี้แล้วส่งมา. "" นายมณีการรับแก้วนั้น" | |
| 42,0050,013,ด้วยมือทั้งเปื้อนโลหิต วางไว้บนเขียงแล้ว ก็เข้าไปข้างในเพื่อล้างมือ. | |
| 42,0050,014,<H2>แก้วมณีหายนายช่างสืบหาคนเอาไป</H2> | |
| 42,0050,015,ก็ในเรือนนั้น นกกะเรียนที่เขาเลี้ยงไว้มีอยู่. นกนั้นกลืนกินแก้ว | |
| 42,0050,016,มณีนั้น ด้วยสำคัญว่าเนื้อ เพราะกลิ่นโลหิต เมื่อพระเถระกำลังเห็นอยู่ | |
| 42,0050,017,เทียว. นายมณีการมาแล้ว เมื่อไม่เห็นแก้วมณีจึงถามภริยา ธิดาและบุตร | |
| 42,0050,018,"โดยลำดับว่า "" พวกเจ้าเอาแก้วมณีไปหรือ ? "" เมื่อชนเหล่านั้นกล่าวว่า" | |
| 42,0050,019,""" มิได้เอาไป "" จึงคิดว่า "" (ชะรอย) พระเถระจักเอาไป จึงปรึกษากับ" | |
| 42,0050,020,"ภริยาว่า "" แก้วมณี (ชะรอย) พระเถระจักเอาไป "" ภริยาบอกว่า "" แน่ะ" | |
| 42,0050,021,นาย นายอย่ากล่าวอย่างนั้น. ดิฉันไม่เคยเห็นโทษอะไร ๆ ของพระเถระ | |