| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 40,0004,001,<B>เขาเห็นกรรมเศร้าหมองของตนแล้ว ย่อมเศร้าโศก | |
| 40,0004,002,เขาย่อมเดือดร้อน. | |
| 40,0004,003,๑๑. ผู้ทำบุญไว้แล้ว ย่อมบันเทิงในโลกนี้ ละ | |
| 40,0004,004,ไปแล้ว ก็ย่อมบันเทิง ย่อมบันเทิงในโลกทั้งสอง | |
| 40,0004,005,เขาเห็นความหมดจดแห่งธรรมของตน ย่อมบันเทิง | |
| 40,0004,006,เขาย่อมรื่นเริง. | |
| 40,0004,007,๑๒. ผู้ปกติทำบาป ย่อมเดือดร้อนในโลกนี้ | |
| 40,0004,008,ละไปแล้วย่อมเดือดร้อน เขาย่อมเดือดร้อนในโลก | |
| 40,0004,009,ทั้งสอง เขาย่อมเดือดร้อนว่า กรรมชั่วเราทำแล้ว | |
| 40,0004,010,ไปสู่ทุคติย่อมเดือดร้อนยิ่งขึ้น. | |
| 40,0004,011,๑๓. ผู้มีบุญอันตนทำไว้แล้ว ย่อมเพลิดเพลิน | |
| 40,0004,012,ในโลกนี้ และไปแล้วย่อมเพลิดเพลินในโลกทั้งสอง | |
| 40,0004,013,เขาย่อมเพลิดเพลินว่า เราทำบุญไว้แล้ว สู่สุคติ | |
| 40,0004,014,ย่อมเพลิดเพลินยิ่งขึ้น. | |
| 40,0004,015,๑๔. หากว่า นรชนกล่าวพระพุทธพจน์อันมี | |
| 40,0004,016,ประโยชน์เกื้อกูลแม้มาก (แต่) เป็นผู้ประมาทแล้ว | |
| 40,0004,017,ไม่ทำ (ตาม) พระพุทธพจน์นั้นไซร้ เขาย่อมไม่ | |
| 40,0004,018,เป็นผู้มีส่วนแห่งสามัญผล เหมือนคนเลี้ยงโคนับโค | |
| 40,0004,019,ทั้งหลายของชนเหล่าอื่น ย่อมเป็นผู้ไม่มีส่วนแห่ง | |
| 40,0004,020,ปัญจโครสฉะนั้น หากว่า นรชนกล่าวพระพุทธพจน์ | |
| 40,0004,021,อันมีประโยชน์เกื้อกูลแม้น้อย (แต่) เป็นผู้มีปกติ | |
| 40,0004,022,ประพฤติธรรมสมควรแก่ธรรมไซร้ เขาละราคะ</B> | |