| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 35,0035,001,<B>อันเป็นที่ตั้งแห่งความหลง ภิกษุเช่นนั้น | |
| 35,0035,002,ไม่ควรเพื่อบรรลุสัมโพธิญาณอันอุดม. | |
| 35,0035,003,ภิกษุใดเดินอยู่หรือยืนอยู่ นั่งอยู่ | |
| 35,0035,004,หรือนอนอยู่ รำงับวิตก (อันเป็นบาป) | |
| 35,0035,005,ขึ้นดีในทางรำงับวิตกแล้ว ภิกษุเช่นนั้น | |
| 35,0035,006,ย่อมอาจเพื่อบรรลุสัมโพธิญาณอันอุดม.</B> | |
| 35,0035,007,<I>จบจารสูตรที่ ๑</I> | |
| 35,0035,008,<H1>จรวรรควรรณนาที่ ๒</H1> | |
| 35,0035,009,<h1> อรรถกถาจารสูตร</h1> | |
| 35,0035,010,พึงทราบวินิจฉัยในจารสูตรที่ ๑ แห่งจรวรรคที่ ๒ ดังต่อไปนี้ :- | |
| 35,0035,011,บทว่า <B>อธิวาเสติ</B> ได้แก่ ยกขึ้นไว้ให้อยู่ในจิต (คือพักไว้). บทว่า | |
| 35,0035,012,<B>น ปชหติ</B> ได้แก่ ไม่สละ. บทว่า <B>น วิโนเทติ</B> ได้แก่ ไม่นำออก. | |
| 35,0035,013,บทว่า <B>น พฺยนฺตีกโรติ</B> ได้แก่ ไม่ทำให้สิ้นสุด คือตัดหนทาง. บทว่า | |
| 35,0035,014,<B>น อนภาวํ คเมติ</B> ได้แก่ ไม่ทำให้ถึงความไม่มีไม่เจริญ คือ ย่อยยับไป. | |
| 35,0035,015,บทว่า <B>จรมฺปิ</B> คือ แม้เดินอยู่. บทว่า <B>อนาตาปิ</B> คือ ไม่มีความเพียร. | |
| 35,0035,016,บทว่า <B>อโนตฺตาปิ</B> คือ เว้น จากความกลัวการตำหนิติเตียน. บทว่า <B>สตตํ</B> | |
| 35,0035,017,คือ เป็นนิตย์. บทว่า <B>สมิตํ</B> คือ ไม่มีระหว่าง. ผู้ศึกษาทราบความในทุกบท | |
| 35,0035,018,อย่างนั้นแล้ว พึงทราบความตามปริยายที่กล่าวไว้แล้วในสุกกปักษ์ฝ่ายธรรมขาว. | |