| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 32,0028,001,บทว่า <B>ภิกฺขโว</B> แสดงอาการเรียก. ก็บทนั้น ตรัสเพราะสำเร็จ | |
| 32,0028,002,ด้วยการประกอบด้วยคุณ คือความเป็นผู้ขอโดยปกติ. ผู้รู้สัททศาสตร์ | |
| 32,0028,003,ย่อมสำคัญว่า ก็ภิกษุผู้ประกอบด้วยคุณคือความเป็นผู้ขอเป็นปกติ | |
| 32,0028,004,ก็มี ประกอบด้วยคุณคือความเป็นผู้ขอเป็นธรรมดาก็มี ประกอบด้วยคุณ | |
| 32,0028,005,คือความเป็นผู้มีปกติการทำดีในการขอก็มี. พระผู้มีพระภาคเจ้าจะ | |
| 32,0028,006,ทรงประกาศความประพฤติที่ชนเลวและชนดีเสพแล้ว จึงทรงทำการ | |
| 32,0028,007,ข่มความเป็นคนยากไร้ที่ยกขึ้น ด้วยพระดำรัสนั้น ที่สำเร็จด้วยการ | |
| 32,0028,008,ประกอบด้วยคุณมีความเป็นผู้ขอเป็นปกติเป็นต้น ของภิกษุเหล่านั้น | |
| 32,0028,009,พระผู้มีพระภาคเจ้า ทรงการทำภิกษุเหล่านั้น ให้หันหน้าตรง | |
| 32,0028,010,พระพักตร์ของพระองค์ ด้วยพระดำรัสที่ทรงทอดพระนัยนาลง ด้วย | |
| 32,0028,011,พระหฤทัยที่แช่มชื่น แผ่ไปด้วยพระกรุณาเป็นเบื้องหน้าว่า <B>ภิกฺขโว</B> | |
| 32,0028,012,นี้ ทรงทำให้ภิกษุเหล่านั้นเกิดความอยากจะฟัง ด้วยพระดำรัสอัน | |
| 32,0028,013,แสดงพุทธประสงค์จะตรัสนั้นนั่นแหละ. และทรงชักชวนภิกษุเหล่านั้น | |
| 32,0028,014,ไว้ แม้ในการใส่ใจฟังด้วยดี ด้วยพระดำรัสนั้นอันมีอรรถว่า ปลุกให้ | |
| 32,0028,015,ตื่นนั้นนั่นเอง. จริงอยู่ พระศาสนาจะสมบูรณ์ได้ ก็เพราะการใส่ใจ | |
| 32,0028,016,ในการฟังด้วยดี. | |
| 32,0028,017,หากมีคำถามว่า เมื่อเทวดาและมนุษย์แม้เหล่าอื่นก็มีอยู่ | |
| 32,0028,018,เพราะเหตุไร พระผู้มีพระภาคเจ้า จึงตรัสเรียกเฉพาะภิกษุเหล่านั้น. | |
| 32,0028,019,แก้ว่า เพราะภิกษุเหล่านั้นเป็นผู้เจริญที่สุด ประเสริฐที่สุด อยู่ใกล้ชิด | |
| 32,0028,020,และเป็นผู้อยู่ประจำ. จริงอยู่ พระธรรมเทศนาของพระผู้มีพระภาคเจ้า | |
| 32,0028,021,ย่อมทั่วไปแก่คนทั้งปวง. แต่ภิกษุทั้งหลาย ชื่อว่า<B>เป็นผู้เจริญที่สุด | |
| 32,0028,022,ของบริษัท</B> ก็เพราะเป็นผู้เกิดก่อน. และชื่อว่า <B>เป็นผู้ประเสริฐที่สุด</B> | |