| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 32,0019,001,มีอรรถว่าได้เฉพาะ ในคำมีอาทิอย่างนี้ว่า | |
| 32,0019,002,<B>ทิฏฺเ ธมฺเม จ โย อตฺโถ โย จตฺโถ สมฺ- | |
| 32,0019,003,ปรายิโก อตฺถาภิสมายา ธีโร ปณฺฑิโตติ ปวุจฺจติ | |
| 32,0019,004,ผู้มีปัญญาเป็นเครื่องทรงจำ เราเรียกว่าบัณฑิต | |
| 32,0019,005,เพราะการได้เฉพาะซึ่งประโยชน์ทั้งภพนี้และ | |
| 32,0019,006,ภพหน้า.</B> | |
| 32,0019,007,มีอรรถว่า <B>ปหานะ</B> ละ ในคำมีอาทิอย่างนี้ว่า <B>สมฺมามานาภิสมยา | |
| 32,0019,008,อนฺตมกาสิ ทุกฺขสฺส</B> ภิกฺนี้ได้กระทำที่สุดทุกข์ เพราะละมานะ | |
| 32,0019,009,โดยชอบ. | |
| 32,0019,010,มีอรรถว่า ปฏิเวธ แทงตลอด ในคำมีอาทิอย่างนี้ว่า <B>ทุกฺขสฺส | |
| 32,0019,011,ปีฬนฏฺโ ฯลฯ วิปริณามฏฺโ อภิสมยฏฺโ</B> ทุกข์ มีอรรถว่าบีบคั้น | |
| 32,0019,012,ปรุงแต่ง เร่าร้อน แปรปรวน <B>แทงตลอด.</B> | |
| 32,0019,013,แต่ในที่นี้ <B>สมย</B>ศัพท์นั้น มีอรรถว่า <B>กาล.</B> | |
| 32,0019,014,ด้วยคำนั้น พระเถระแสดงว่า สมัยหนึ่ง ในบรรดาสมัยทั้งหลาย | |
| 32,0019,015,อันเป็นประเภทแห่งกาล เป็นต้นว่า ปี ฤดู เดือน กึ่งเดือน กลางคืน | |
| 32,0019,016,กลางวัน เช้า เที่ยง เย็น ปฐมยาม มัชฌิมยาม ปัจฉิมยาม และครู่. | |
| 32,0019,017,ในคำว่า <B>เอกํ สมยํ</B> นั้น บรรดาสมัย มีปีเป็นต้นเหล่านั้น พระ- | |
| 32,0019,018,สูตรใด ๆ พระผู้มีพระภาคเจ้า ตรัสไว้ในปี ฤดู เดือน ปักษ์ ส่วนแห่ง | |
| 32,0019,019,ราตรี ส่วนแห่งวันไร ๆ ทั้งหมดนั้น พระเถระรู้ดีแล้ว กำหนดดีแล้ว | |