| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 27,0024,001,<B>สรรเสริญแล้ว</B> ไปเถิด ท่านสัปปุรุษ พวกท่านอย่าเป็นผู้ประมาท แล้ว | |
| 27,0024,002,ตนเองก็เที่ยวไปบิณฑบาตหรือกระทำภัตกิจในตระกูลอุปัฏฐาก แล้วไป | |
| 27,0024,003,สู่วิหารข้อนี้เป็นเพราะพระเถระนั้นเคยประพฤติมาในสถานที่อยู่ประจำ | |
| 27,0024,004,ก่อน | |
| 27,0024,005,ก็เมื่อพระผู้มีพระภาคเจ้าเสด็จจาริกไป พระเถระคิดว่า เราเป็น | |
| 27,0024,006,พระอัครสาวกจึงไม่เดินสรวมรองเท้ากั้นร่มไปข้างหน้า. ก็ในบรรดา | |
| 27,0024,007,ภิกษุเหล่านั้น ภิกษุเหล่าใดเป็นผู้แก่ เป็นผู้ไข้ หรือยังหนุ่มนัก พระเถระ | |
| 27,0024,008,ก็ให้เอาน้ำมันทาที่เจ็บของภิกษุเหล่านั้น แล้วให้ภิกษุหนุ่มและสามเณร | |
| 27,0024,009,ของตนถือบาตรและจีวร วันนั้นหรือวันรุ่งขึ้นก็พาภิกษุเหล่านั้นไป | |
| 27,0024,010,วันหนึ่งพระศาสดาทรงเห็นท่านผู้นี้แล ไม่ได้เสนาสนะนั่งอยู่ในกลด | |
| 27,0024,011,เพราะมาถึงเวลาวิกาลเกินไป วันรุ่งขึ้นจึงให้ประชุมภิกษุสงฆ์แสดง | |
| 27,0024,012,เรื่องช้าง ลิง และนกกระทา แล้วทรงบัญญัติ สิกขาบทว่า ท่านพึงให้ | |
| 27,0024,013,เสนาสนะตามลำดับผู้แก่. อันดับแรกพระองค์ทรงอนุเคราะห์ด้วยอามิส | |
| 27,0024,014,ด้วยประการฉะนี้ ก็แลพระองค์เมื่อจะทรงโอวาทร้อยครั้งบ้าง | |
| 27,0024,015,พันครั้งบ้าง จนกระทั่งบุคคลนั้นดำรงอยู่ในโสดาปัตติผล ลำดับนั้นจึง | |
| 27,0024,016,ทรงผละบุคคลนั้นแล้วโอวาทบุคคลอื่น โดยนัยนี้คนทั้งหลายตั้งอยู่ใน | |
| 27,0024,017,โอวาทของพระองค์ผู้ทรงโอวาทอยู่ ก็บรรลุพระอรหัตนับไม่ถ้วน | |
| 27,0024,018,พระองค์ทรงอนุเคราะห์ด้วยธรรมด้วยประการฉะนี้. | |
| 27,0024,019,บทว่า <B>ปจฺจสฺโสสุํ</B> ความว่า ภิกษุเหล่านั้นคิดว่า ผู้นี้ไม่ได้เป็น | |
| 27,0024,020,อุปัชฌาย์ ไม่ได้เป็นอาจารย์ ไม่ได้เป็นเพื่อนเห็นเพื่อนคบกันมา ดังนั้น | |
| 27,0024,021,เราจักทำในสำนักของท่านดังนี้แล้ว มิได้นิ่งเฉยเสีย จึงรับพระดำรัส | |
| 27,0024,022,พระศาสดาว่า อย่างนั้นพระเจ้าข้า. | |
| 27,0024,023,บทว่า <B>เอลคลาคุมฺเพ</B> ได้แก่ ที่โรงที่มุงบังด้วยตะไคร่น้ำ ได้ยินว่า | |
| 27,0024,024,พุ่มตะไคร่น้ำนั้นเกิดในที่มีน้ำขังนานๆ ครั้งนั้นภิกษุเหล่านั้น ทำโรง | |