| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 27,0007,001,เพราะวิญญาณแปรปรวนเป็นอย่างอื่นไป โสกะ ปริเทวะ ทุกข์ โทมนัส | |
| 27,0007,002,และอุปายาสจึงไม่เกิดขึ้น ดูก่อนคฤหบดี อย่างนี้แลบุคคลแม้มีกาย | |
| 27,0007,003,กระสับกระส่าย แต่หาเป็นผู้มีจิตกระสับกระส่ายไม่. | |
| 27,0007,004,ท่านพระสารีบุตรได้กล่าวคำนี้แล้ว <B>นกุลปิตุคฤหบดี</B>ชื่นชมยินดี | |
| 27,0007,005,ภาษิตของท่านพระสารีบุตร ฉะนี้แล. | |
| 27,0007,006,<I>จบ นกุลปิตุสูตรที่ ๑</I> | |
| 27,0007,007,<H2>สารัตถปกาสินี</H2> | |
| 27,0007,008,<H2>อรรถกถาสังยุตตนิกาย ขันธวารวรรค</H2> | |
| 27,0007,009,<H1>อรรถกถานกุปิตุสูตรที่ ๑</H1> | |
| 27,0007,010,นกุลปิตุวรรค<B>สูตรที่ ๑</B> มีวินิจฉัยดังต่อไปนี้ :- | |
| 27,0007,011,บทว่า <B>ภคฺเคสุ</B> ได้แก่ ในชนบทมีชื่ออย่างนี้. | |
| 27,0007,012,บทว่า <B>สุํสุมารคิเร</B> ได้แก่ ในนครชื่อสุงสุมารคิระ เล่ากันมาว่า | |
| 27,0007,013,เมื่อสร้างนครนั้น จระเข้ร้อง ฉะนั้นคนทั้งหลายจึงตั้งชื่อนครนั้นว่า | |
| 27,0007,014,สุงสุมารคิระ. บทว่า เภสกฬาวเน ความว่า ในป่าที่ได้ชื่ออย่างนี้ เพราะ | |
| 27,0007,015,ยักษิณีชื่อเภสกฬาสิงอยู่ ป่านั้นแหละ เรียกว่า มิคทายะ เพราะเป็นที่ | |
| 27,0007,016,ให้อภัยแก่หมู่เนื้อ พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงอาศัยนครนั้นในชนบทนั้น | |
| 27,0007,017,ประทับอยู่ในไพรสณฑ์นั้น. บทว่า <B>นกุลปิตา</B> ได้แก่ เป็นบิดาของทารก | |
| 27,0007,018,ชื่อนี้กุละ. | |