|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
24,0014,001,เพราะความบริสุทธิ์แห่งปโยคะนั้น ท่านจึงเป็นผู้เฉลียวฉลาดยิ่งในพระปริยัติ.
|
|
24,0014,002,ด้วยเหตุนี้ ถ้อยคำของท่านพระอานนท์ผู้มีปโยคะและอาสยะบริสุทธิ์แล้ว ผู้
|
|
24,0014,003,สมบูรณ์แล้วด้วยการบรรลุมรรคผล ย่อมสมควรเพื่อเป็นถ้อยคำเบื้องต้นสำหรับ
|
|
24,0014,004,รองรับพระดำรัสของพระผู้มีพระภาคเจ้า เปรียบเหมือนการขึ้นไปแห่งอรุณ
|
|
24,0014,005,เป็นเบื้องต้น แห่งพระอาทิตย์กำลังอุทัยอยู่ และเปรียบเหมือน โยนิโสมนสิการ
|
|
24,0014,006,เป็นเบื้องต้นแห่งกุศลกรรมฉะนั้น เหตุดังนั้น ท่านพระอานนท์ เมื่อจะเริ่ม
|
|
24,0014,007,ตั้งคำอันเป็นนิทานในฐานะอันควร จึงกล่าว บทว่า <B>เอวมฺเม สุตํ</B> เป็นต้น.
|
|
24,0014,008,อีกนัยหนึ่ง ท่านพระอานนท์ ย่อมแสดงภาวะสมบัติ คือ อรรถ
|
|
24,0014,009,ปฏิสัมภิทา และปฏิภาณปฏิสัมภิทาของตนด้วยคำอันแสดงถึงการแทงตลอดได้
|
|
24,0014,010,โดยประการต่าง ๆ ว่า <B>เอวํ</B> นี้. ท่านย่อมแสดงภาวะสมบัติ คือ ธรรมปฏิสัมภิทา
|
|
24,0014,011,และนิรุตติปฏิสัมภิทา ด้วยคำอันแสดงถึงการแทงตลอดประเภทแห่งธรรมอัน
|
|
24,0014,012,บุคคลพึงสดับฟังว่า <B>สุตํ</B> นี้.
|
|
24,0014,013,อนึ่ง ท่านพระอานนท์ เมื่อจะกล่าวถ้อยคำอันแสดงถึงโยนิโสมนสิการ
|
|
24,0014,014,ด้วย <B>เอวํ</B> นี้. จึงแสดงว่า ธรรมเหล่านี้ ข้าพเจ้าเพ่งด้วยใจ ข้าพเจ้าแทงตลอด
|
|
24,0014,015,ดีแล้วด้วยทิฏฐิ ดังนี้. เมื่อกล่าวถ้อยคำอันแสดงถึงการประกอบการฟังด้วย
|
|
24,0014,016,<B>สุตํ</B> นี้ จึงแสดงว่า ธรรมเป็นอันมาก ข้าพเจ้าได้ฟังมาแล้ว ทรงจำไว้แล้ว
|
|
24,0014,017,สั่งสมไว้แล้วด้วยปัญญา ดังนี้. เมื่อท่านจะแสดงอรรถและพยัญชนะให้บริบูรณ์
|
|
24,0014,018,ด้วยคำแม้ทั้ง ๒ นั้น ย่อมให้การเอื้อเฟื้อในการที่จะให้การฟังเกิดขึ้น เพราะว่า
|
|
24,0014,019,เมื่อบุคคลไม่ฟังธรรมอันบริบูรณ์ด้วยอรรถและพยัญชนะโดยเอื้อเฟื้อเคารพย่อม
|
|
24,0014,020,เป็นผู้เหินห่างจากประโยชน์เกื้อกูลอันใหญ่ เพราะเหตุนี้ บุคคลพึงให้ความ
|
|
24,0014,021,เอื้อเฟื้อเคารพในการฟังธรรมให้เกิดขึ้นเถิด.
|
|
24,0014,022,อนึ่ง ด้วยคำทั้งสิ้นว่า <B>เอวมฺเม สุตํ</B> นี้ ท่านพระอานนท์ เมื่อไม่ตั้ง
|
|
24,0014,023,ธรรมอันพระตถาคตประกาศแล้วไว้สำหรับตน จึงชื่อว่า ย่อมก้าวล่วงภูมิของ
|
|
|