| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 24,0010,001,แปลว่า ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย พวกเธอจงเป็นธรรมทายาทของเรา แต่ในที่นี้ | |
| 24,0010,002,ควรใช้ในอรรถ ๒ อย่างคือ <B>มยา สุตํ</B> แปลว่า ข้าพเจ้าสดับแล้ว และ | |
| 24,0010,003,<B>มม สุตํ</B> แปลว่า การสดับของข้าพเจ้า. | |
| 24,0010,004,<H1>ว่าด้วย สุต ศัพท์</H1> | |
| 24,0010,005,<B>สุต</B> ศัพท์ในบทว่า <B>สุตํ</B> นี้เป็นทั้งศัพท์มีอุปสรรคและไม้มีอุปสรรค | |
| 24,0010,006,จำแนกอรรถได้มิใช่น้อย เช่นอรรถว่า การไป ว่าปรากฏแล้ว ว่ากำหนัด ว่า | |
| 24,0010,007,สั่งสม ว่าขวนขวาย ว่าสัททารมณ์ ที่รู้ได้ด้วยโสต และรู้ตามแนวแห่งโสต | |
| 24,0010,008,ทวารเป็นต้น. จริงอย่างนั้น สุต ศัพท์นี้มีอรรถว่าไป ในประโยคว่า <B>เสนาย | |
| 24,0010,009,ปสุโต</B> เป็นต้น แปลว่า เสนาเคลื่อนไป สุตศัพท์มีอรรถว่ามีธรรมอันปรากฏ | |
| 24,0010,010,แล้ว ในประโยคว่า <B>สุตธมฺมสฺส ปสฺสโต</B> เป็นต้น แปลว่ามีธรรมอันสดับ | |
| 24,0010,011,แล้ว เห็นอยู่. สุตศัพท์มีอรรถว่า เปียกชุ่มด้วยราคะและไม่เปียกชุ่มด้วยราคะ | |
| 24,0010,012,เช่นในประโยคว่า <B>อวสฺสุตา อนวสฺสุตสฺส</B> เป็นต้น แปลว่า ภิกษุณีกำหนัด | |
| 24,0010,013,ยินดีแล้วต่อบุคคลผู้ไม่กำหนัดยินดีแล้ว. สุตศัพท์มีอรรถว่าสั่งสม ในประโยคว่า | |
| 24,0010,014,<B>ตุมฺเหหิ ปุญฺํ ปสุตํ อนปฺปกํ</B> เป็นต้น แปลว่า บุญมิใช่น้อย อันท่านทั้งหลาย | |
| 24,0010,015,สั่งสมแล้ว. สุตศัพท์มีอรรถว่า ขวนขวายคือการประกอบเนืองๆ ในฌาน เช่น | |
| 24,0010,016,ประโยคว่า <B>เย ฌานปสุตา ธีรา</B> เป็นต้น แปลว่า นักปราชญ์ทั้งหลายเหล่าใด | |
| 24,0010,017,ขวนขวายแล้วในฌาน. สุตศัพท์มีอรรถว่า สัททารมณ์ อันบุคคลพึงรู้ด้วยโสต | |
| 24,0010,018,เช่น ในประโยคว่า <B>ทิฏฺํ สุตํ มุตํ</B> เป็นต้น แปลว่า รูปอันเราเห็นแล้ว | |
| 24,0010,019,เสียงอันเราฟังแล้ว หมวดสามแห่งธรรมอันเราทราบแล้ว. | |
| 24,0010,020,สุต ศัพท์นี้ มีอรรถว่ารู้ตามแนวแห่งโสตทวาร และทรงจำตามที่ตน | |
| 24,0010,021,รู้แล้ว ดังในประโยคว่า <B>สุตธโร สุตสนฺนิจโย</B> เป็นต้น แปลว่า ทรงไว้ | |
| 24,0010,022,ซึ่งสุตะ สั่งสมไว้ซึ่งสุตะ แต่ในที่นี้มีอรรถว่าเข้าไปทรงไว้แล้ว หรือว่า การ | |