| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 24,0009,001,พระอานนท์ เมื่อจะเปลื้องตนว่า ข้าพเจ้ามิใช่สยัมภู พระสูตรนี้ | |
| 24,0009,002,ข้าพเจ้ามิได้กระทำให้แจ้ง จึงแสดงพระสูตรทั้งสิ้นอันสมควรกล่าวในกาลบัดนี้ | |
| 24,0009,003,ว่า <B>เอวมฺเม สุตํ</B> คือว่า แม้ข้าพเจ้าก็สดับมาแล้วอย่างนี้ด้วย <B>เอวํ</B> ศัพท์ | |
| 24,0009,004,อันมีนิทัสสนะเป็นอรรถ. | |
| 24,0009,005,พระอานนท์ เมื่อแสดงกำลังคือความทรงจำของตน อันสมควรแก่ | |
| 24,0009,006,ภาวะที่พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสสรรเสริญไว้ อย่างนี้ว่า ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย | |
| 24,0009,007,อานนท์นี้เป็นเลิศกว่าภิกษุทั้งหลาย ผู้เป็นสาวกของเราผู้เป็นพหูสูต มีคติ | |
| 24,0009,008,มีสติ มีความทรงจำ เป็นอุปัฏฐาก และท่านพระธรรมเสนาบดีกล่าวไว้อย่างนี้ | |
| 24,0009,009,ว่า ท่านพระอานนท์ฉลาดในอรรถ ฉลาดในธรรม ฉลาดในพยัญชนะ ฉลาด | |
| 24,0009,010,ในนิรุตติ ฉลาดในคำเบื้องต้นและเบื้องปลาย ดังนี้ จึงให้ความประสงค์เพื่อ | |
| 24,0009,011,จะสดับของสัตว์ทั้งหลายเกิดขึ้น จึงกล่าวว่า <B>เอวมฺเม สุตํ</B> แปลว่า ข้าพเจ้า | |
| 24,0009,012,สดับมาแล้วอย่างนี้ คำนั้นแล ไม่หย่อนไม่ยิ่งโดยอรรถหรือว่าโดยพยัญชนะ | |
| 24,0009,013,อย่างนี้เท่านั้น ไม่ควรเห็นเป็นอย่างอื่น ด้วยศัพท์ว่า <B>เอวํ</B> อันมีอวธารณะเป็น | |
| 24,0009,014,อรรถนี้. | |
| 24,0009,015,<H1>ว่าด้วย เม ศัพท์</H1> | |
| 24,0009,016,<B>เม</B> ศัพท์ปรากฏในอรรถ ๓ อย่าง. จริงอย่างนั้น <B>เม</B> ศัพท์ มีอรรถ | |
| 24,0009,017,ว่า <B>มยา</B> เช่นในประโยคที่มีคำเป็นต้นว่า <B>คาถาภิคีตมฺเม อโภชฺเนยฺยํ</B> | |
| 24,0009,018,แปลว่า โภชนะที่ได้มาเพราะการขับร้อง เราไม่ควรบริโภค. <B>เม</B> ศัพท์มี | |
| 24,0009,019,อรรถว่า <B>มยฺหํ</B> เช่นในประโยคที่มีคำเเป็นต้นว่า <B>สาธุ เม ภนฺเต ภควา | |
| 24,0009,020,สงฺขิตฺเตน ธมฺมํ เทเสตุ</B> แปลว่า ข้าแด่พระองค์ผู้เจริญ ขอประทานพระวโรกาส | |
| 24,0009,021,ขอพระผู้มีพระภาคเจ้าจงแสดงธรรมโดยย่อแก่ข้าพระองค์เถิด <B>เม</B> ศัพท์มี | |
| 24,0009,022,อรรถว่า <B>มม</B> เช่นในประโยคว่า <B>ธมฺมทายาทา เม ภิกฺขเว ภวถ</B> เป็นต้น | |