| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 21,0022,001,เขตแดนแห่งสิกขาบทย่อมไม่มีแก่พระพุทธเจ้าทั้งหลาย. เหมือนอย่างว่า | |
| 21,0022,002,ดอกไม้และผลไม้ที่มีอยู่ในพระราชอุทยาน คนเหล่าอื่นเก็บดอกไม้แลผลไม้ | |
| 21,0022,003,เหล่านั้นไปย่อมมีโทษ ส่วนพระราชาทรงบริโภคได้ตามพระราชอัธยาศัย ข้อนี้ | |
| 21,0022,004,ก็มีอุปไมยเหมือนอย่างนั้น. ส่วนเถระผู้อยู่ ณ ฝั่งสมุทรข้างโน้น กล่าวว่า | |
| 21,0022,005,ได้ยินว่า พวกเทวดาทั้งหลายจัดแจงถวายแล้ว ดังนี้. | |
| 21,0022,006,บทว่า <B>หรถ ภนฺเต ทรถ ภทฺรมุขา</B> ความว่า ลูกของเรา | |
| 21,0022,007,เมื่อถามว่า จะไปไหน. ก็ตอบว่า ไปสำนักพระทศพล. มัวไปที่ไหนเสีย | |
| 21,0022,008,กระมังหนอ จึงไม่รู้ว่าที่ประทับของพระศาสดารั่ว เป็นผู้มีจิตยิน | |
| 21,0022,009,ดีแล้วในการถือเอา มีความสำคัญว่าไม่มีความผิด จึงกล่าวอย่าง | |
| 21,0022,010,นั้น. บทว่า <B>เตมาสํ อากาสจฺฉทนํ อฏฺาสิ</B> ความว่า ได้ยินว่า | |
| 21,0022,011,พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงเลยไปเดือนหนึ่ง สำหรับฤดูฝน ๔ เดือน จึงทรงให้ภิกษุ | |
| 21,0022,012,ไปนำหญ้ามุงมา เพราะฉะนั้น จึงกล่าวอย่างนั้น. อนึ่ง ความเฉพาะบทในเรื่อง | |
| 21,0022,013,นี้ ดังต่อไปนี้. ชื่อว่า มีอากาศเป็นเครื่องมุง เพราะอรรถว่า อากาศ | |
| 21,0022,014,เป็นเครื่องมุงของเรือนนั้น. บทว่า <B>น จาติวสฺสิ</B><SUP>๑</SUP> ความว่า มิใช่ว่า ฝนจะ | |
| 21,0022,015,ไม่รั่วอย่างเดียว ตามธรรมดา หยดน้ำแม้สักหยดหนึ่ง มิได้รั่วแล้วในภายใน | |
| 21,0022,016,ที่น้ำตก แห่งชายคาที่เรือนฆฏิการะช่างหม้อนี้ ฉันใด แม้ลมและแดดก็ไม่ทำ | |
| 21,0022,017,ความเบียดเบียนเหมือนดังภายในเรือนที่มีเครื่องมุง อันแน่นหนา ฉันนั้น. | |
| 21,0022,018,การแผ่ไปแห่งฤดูก็ได้มีตามธรรมดานั่นเอง. ในภายหลัง เมื่อนิคมนั้นแม้ร้างไป | |
| 21,0022,019,แล้ว ที่ตรงนั้น ฝนก็ไม่ตกรดอยู่นั่นเทียว. พวกมนุษย์ เมื่อกระทำการงาน | |
| 21,0022,020,ในเมื่อฝนตกก็จะเก็บผ้าสาฎกไว้ที่ตรงนั้นแล้วกระทำการงาน. ที่ตรงนั้นจักเป็น | |
| 21,0022,021,เช่นนั้นเรื่อยไปตลอดการปรากฏกัปหนึ่ง. ก็อาการที่เป็นเช่นนั้นนั่นแล มิใช่ | |
| 21,0022,022,ด้วยอิทธานุภาพของพระตถาคต แต่ด้วยคุณสมบัติของมารดาและบิดาของ | |