| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 21,0018,001,บทว่า <B>อลตฺถ โข อนนทฺท ปพฺพชฺชํ อลตฺถ อุปสมฺปทํ</B> ความ | |
| 21,0018,002,ว่า โชติปาลมาณพบวชแล้วได้กระทำอย่างไร ที่ผู้เป็นพระโพธิสัตว์จะพึงกระทำ. | |
| 21,0018,003,ธรรมดาพระโพธิสัตว์ย่อมบรรพชาในที่เฉพาะพระพักตร์ของพระพุทธเจ้าทั้ง | |
| 21,0018,004,หลาย. ก็แลครั้นบวชแล้วย่อมไม่เป็นผู้มีเขาอันตกแล้วดุจสัตว์นอกนี้ ตั้งอยู่ | |
| 21,0018,005,ในจตุปาริสุทธิศีลแล้วเล่าเรียนพระพุทธพจน์ คือ พระไตรปิฎก สมาทาน | |
| 21,0018,006,ธุดงค์ ๑๓ เข้าป่า บำเพ็ญคตวัตร และ ปัจจาคตวัตร กระทำสมณธรรม | |
| 21,0018,007,เจริญวิปัสสนา จนถึงอนุโลมญาณจึงหยุด ไม่กระทำความพยายามเพื่อมรรคผล | |
| 21,0018,008,ต่อไป แม้โชติปาลมาณพ ก็ได้กระทำอย่างนั้นเหมือนกัน. บทว่า <B>อฑฺฒ- | |
| 21,0018,009,มาสูปสมฺปนฺเน</B> ความว่า ครั้นพระผู้มีพระภาคเจ้า ทรงยังทารกแห่งตระกูล | |
| 21,0018,010,ให้บวชแล้ว ไม่ประทับอยู่หนึ่งเดือน เสด็จไปแล้ว ความเศร้าโศกของมารดา | |
| 21,0018,011,บิดาไม่สงบ. เขายังไม่รู้การถือบาตรและจีวร ความคุ้นเคยกับภิกษุหนุ่มและ | |
| 21,0018,012,สามเณรทั้งหลายยังไม่เกิด ความเยื่อใยกับพระเถระทั้งหลายยังไม่มั่นคง ยังไม่ | |
| 21,0018,013,เกิดความยินดีในที่ที่ไปแล้ว ๆ แต่เมื่ออยู่ตลอดเวลามีประมาณเท่านี้ มารดา | |
| 21,0018,014,บิดา ก็ย่อมได้เพื่อเห็น ด้วยเหตุนั้น ความโศกของมารดาและบิดานั้น ย่อม | |
| 21,0018,015,เบาบางลง ย่อมรู้การถือบาตรและจีวร ย่อมเกิดความคุ้นเคยกับสามเณรและ | |
| 21,0018,016,ภิกษุหนุ่มทั้งหลาย ความเยื่อใยกับพระเถระทั้งหลาย ย่อมตั้งมั่น ในที่ไปแล้วๆ | |
| 21,0018,017,ย่อมมีความยินดียิ่ง ย่อมไม่กระสัน เพราะฉะนั้น จึงควรอยู่ตลอดกาลมีประมาณ | |
| 21,0018,018,เพียงนี้ เพราะฉะนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าพระนามว่า กัสสป ทรงประทับอยู่ | |
| 21,0018,019,สิ้นกึ่งเดือน ทรงหลีกไปแล้ว. | |
| 21,0018,020,บทว่า <B>ปณฺฑุมุทิกสฺส สาลิโน</B> ได้แก่ ข้าวสาลีแดงที่กระทำให้ | |
| 21,0018,021,อ่อนนุ่มแห้งแล้ว. ได้ยินว่า ข้าวสาลีนั้นตั้งแต่หว่านไปมีการบริหาร ดังนี้ | |
| 21,0018,022,แปลงนา ต้องมีกระทำบริกรรมเป็นอย่างดี แล้วเอาพืชวางในที่นั้น รดด้วยน้ำ | |
| 21,0018,023,หอม. ในเวลาหว่าน ผูกลำแพนมีผ้าอยู่เบื้องบน ท่าดุจเพดาน เวลาแก่ ก็ | |