| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 15,0039,001,รัตนตรัย. บทว่า <B>อวิสหนฺโต</B> ได้แก่ไม่อาจประพฤติพรหมจรรย์ ได้ | |
| 15,0039,002,ตรัสติเตียนเพราะความที่พระองค์เป็นพาล แล้วเวียนมาเพื่อเป็นคนเลว | |
| 15,0039,003,ส่วนเหล่ามนุษย์ผู้ชมเชยพระรัตนตรัยอย่างนี้ว่า พระพุทธเจ้าตรัสรู้ดีจริง | |
| 15,0039,004,พระธรรมอันพระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสดีจริง พระสงฆ์ปฏิบัติดีจริง ย่อมชี้ | |
| 15,0039,005,โทษของเธอโดยเฉพาะ. คำว่า <B>อิติ โข เต</B> ความว่า พระผู้มีพระภาค | |
| 15,0039,006,เจ้าทรงแสดงว่า ดูก่อนสุนักขัตตะ เหล่ามนุษย์จักกล่าวติเตียนอย่างนี้แล. | |
| 15,0039,007,เพราะฉะนั้น เมื่อโทษเกิดขึ้นอย่างนี้ เธอไม่อาจจะกล่าวได้ว่า พระ | |
| 15,0039,008,ศาสดาผู้มีพระญาณไม่ขัดข้องในอดีตและอนาคต แม้ทรงทราบว่า โทษ | |
| 15,0039,009,จักเกิดแก่เราอย่างนี้ ก็ไม่ตรัสเตือนเราล่วงหน้าก่อน. บทว่า อปกฺกเมว | |
| 15,0039,010,ได้แก่ ได้หลีกออกไปทีเดียว. หรือได้หนีออกไป อธิบายว่า เคลื่อนออก | |
| 15,0039,011,ไป. คำว่า <B>ยถา ตํ อาปายิโก</B> อธิบายว่า สัตว์ผู้ควรไปเกิดในอบาย | |
| 15,0039,012,สัตว์ผู้ควรไปเกิดในนรกพึงหนีไปเกิดฉันใด เธอก็ได้หนีไปฉันนั้น. | |
| 15,0039,013,ด้วยคำว่า <B>เอกมิทาหํ</B> นี้ พระผู้มีพระภาคทรงแสดงอะไร. พระ | |
| 15,0039,014,องค์ทรงเริ่มสูตรนี้ ด้วยสองบทว่า <B>ไม่ทรงทำอิทธิปาฏิหาริย์และไม่ | |
| 15,0039,015,บัญญัติสิ่งที่ชาวโลกสมมติว่าเลิศ.</B> ในสองบทนั้น บทว่า <B>ไม่ทรง | |
| 15,0039,016,บัญญัติส่งที่ชาวโลกสมมติเลิศ</B> นี้ จักทรงแสดงในตอนท้ายสูตร. | |
| 15,0039,017,ส่วนบทว่า <B>ไม่ทรงทำปาฏิหาริย์</B> นี้ ได้ทรงเริ่มเทศนานี้ด้วยอำนาจที่ทรง | |
| 15,0039,018,แสดงสืบต่อ. | |
| 15,0039,019,คำว่า <B>เอกมิทาหํ</B> ในบาลีนั้น แยกบทเป็น <B>เอกสฺมึ อหึ.</B> บท | |
| 15,0039,020,ว่า <B>สมยํ</B> ได้แก่ ในสมัย. อธิบายว่า ในกาลครั้งหนึ่งเรา. บทว่า <B>ถูลูสุ</B> | |
| 15,0039,021,อธิบายว่า มีชนบทแห่งหนึ่งชื่อว่า ถูลู เราอยู่ในชนบทนั้น. บทว่า | |
| 15,0039,022,<B>อุตฺตรกา นาม</B> อธิบายว่า มีนิคมถูลูชนบท มีชื่อเป็นเพศหญิงว่า <B>อุตตรกา</B> | |
| 15,0039,023,ทรงอาศัยนิคมนั้นเป็นโคจรคาม. บทว่า อเจโล ได้แก่ผู้เปลือยกาย. บทว่า | |
| 15,0039,024,<B>โกรกฺขตฺติโย</B> ได้แก่ กษัตริย์ผู้มีพระบาทงองุ้ม. บทว่า <B>กุกฺกุรวตฺติโก</B> | |
| 15,0039,025,ได้แก่ มาหานสุนัขวัตร ดมกลิ่น กินอาหาร นอนในบริเวณเตาไฟ เหมือน | |