| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 15,0010,001,เราได้กล่าวกะเธอผู้นั่งเรียบร้อยแล้วว่า ดูก่อนโมฆบุรุษ แม้คนเช่น | |
| 15,0010,002,เธอ ก็ยังปฏิญาณตนเป็นศากยบุตรอยู่หรือ. | |
| 15,0010,003,<B>สุนักขัตตะทูลว่า</B> ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ไฉนพระผู้มีพระภาค | |
| 15,0010,004,จึงตรัสกะข้าพระองค์อย่างนี้ว่า โมฆบุรุษ แม้คนเช่นเธอ ก็ยังปฏิ- | |
| 15,0010,005,ญาณตนเป็นศากบุตรอยู่หรือ. | |
| 15,0010,006,<B>เรากล่าวว่า</B> สุนักขัตตะ เธอได้เข้าไปหานักบวชเปลือยชื่อ | |
| 15,0010,007,กฬารมัชฌกะแล้ว ถามปัญหากะเขา เขาถูกถามปัญหากลัวไม่ | |
| 15,0010,008,สามารถแก้ปัญหาของเธอให้ถูกต้องได้ จึงได้แสดงความโกรธ โทสะ | |
| 15,0010,009,และความไม่แช่มชื่นออกมา เธอจึงได้คิดว่า ตนได้รุกรานสมณะผู้ | |
| 15,0010,010,เป็นพระอรหันต์ การรุกรานนั้นอย่าได้มีแก่เรา เพื่อไม่เป็นประโยชน์ | |
| 15,0010,011,เกื้อกูลและเพื่อทุกข์ชั่วกาลนาน ดังนี้ มิใช่หรือ. | |
| 15,0010,012,<B>สุนักขัตตะทูลว่า</B> ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ก็เมื่อเป็นเช่นนี้ พระ | |
| 15,0010,013,ผู้มีพระภาคก็ยังหวงแหนความเป็นพระอรหันต์อยู่หรือ. | |
| 15,0010,014,เรากล่าวว่า ดูก่อนโมฆบุรุษ เรามิได้หวงแหนความเป็นพระ- | |
| 15,0010,015,อรหันต์ แต่ว่าเธอได้เกิดทิฏฐิเลวทราม เธอจงละมันเสีย ทิฏฐิเลว | |
| 15,0010,016,ทรามนี้ อย่าได้เกิดขึ้น เพื่อไม่เป็นประโยชน์และความทุกข์แก่เธอ | |
| 15,0010,017,ชั่วกาลนาน. | |
| 15,0010,018,อนึ่ง นักบวชเปลือยชื่อว่ากฬารมัชฌกะ ที่เธอสำคัญว่าเป็น | |
| 15,0010,019,สมณะผู้เป็นพระอรหันต์ที่ดีนั้น ต่อไปไม่นาน เขาจักกลับนุ่งห่มผ้า | |
| 15,0010,020,มัภรรยากินข้าวและขนม ล่วงเกินเจดีย์ที่มีอยู่ในเมืองเวสาลีทั้งหมด | |
| 15,0010,021,กลายเป็นคนเสื่อมยศ แล้วตายไป. ดูก่อนภัคควะ ต่อมาไม่นาน | |
| 15,0010,022,<B>อเจลกกฬารมัชฌกะ</B> ก็กลับนุ่งหุ่มผ้ามีภรรยา กินข้าวและขนม | |
| 15,0010,023,ล่วงเกินเจดีย์ที่มีอยู่ในเมืองเวสาลีทั้งหมด กลายเป็นคนเสื่อมยศ | |
| 15,0010,024,แล้วตายไป. โอรสเจ้าลิจฉวีสุนักขัตตะได้ทราบข่าวว่า อเจลกชื่อ | |