|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
14,0026,001,<B>สัตว์อันอะไรร้อยรัดจึงมีกลิ่นเน่าฟุ้งไป
|
|
14,0026,002,กลายเป็นสัตว์อบาย มีพรหมโลกอันปิด
|
|
14,0026,003,แล้ว.
|
|
14,0026,004,ความโกรธ ความเท็จ ความหลอก-
|
|
14,0026,005,ลวง ความประทุษร้ายมิตร ความตระหนี่
|
|
14,0026,006,ความถือตัวจัด ความริษยา ความอยาก
|
|
14,0026,007,ความสงสัย ความเบียดเบียนผู้อื่น ความ
|
|
14,0026,008,โลภ ความประทุษร้าย ความมัวเมา และ
|
|
14,0026,009,ความหลง ผู้ประกอบในกิเลสเหล่านี้
|
|
14,0026,010,เป็นผู้ไม่ปราศจากกลิ่นเหม็นเน่า กลาย
|
|
14,0026,011,เป็นสัตว์อบาย มีพรหมโลกอันปิดแล้ว.</B>
|
|
14,0026,012,[๒๓๐] ข้าพเจ้าย่อมรู้ทั่วถึงจากท่านผู้กล่าวถึงกลิ่นเหม็นอยู่โดยประ-
|
|
14,0026,013,การที่กลิ่นเหม็นเหล่านั้นอันผู้อยู่ครองเรือนจะพึงย่ำยีอย่างง่าย ๆไม่ได้ ข้าพเจ้า
|
|
14,0026,014,จักบวชเป็นบรรพชิต. บัดนี้ ท่านโควินท์ผู้เจริญย่อมสำคัญเวลาอันสมควร.
|
|
14,0026,015,<H1>มหาโควินท์ทูลลาบวช</H1>
|
|
14,0026,016,ครั้งนั้นแล มหาโควินทพราหมณ์ก็เข้าไปเฝ้าพระเจ้าเรณุ แล้วกราบ
|
|
14,0026,017,ทูลคำนี้กะพระเจ้าเรณุว่า ขอพระองค์โปรดทรงแสวงหาที่ปรึกษาคนอื่นผู้ที่จัก
|
|
14,0026,018,พร่ำสอนเกี่ยวกับราชสมบัติของใต้ฝ่าละอองธุลีพระบาทได้ ณ บัดนี้ ขอเดชะ
|
|
14,0026,019,ข้าพระพุทธเจ้าอยากจะออกจากเรือนบวชเป็นบรรพชิต ตามที่ข้าพระพุทธเจ้า
|
|
14,0026,020,ได้ฟังคำของพรหมกล่าวถึงกลิ่นเหม็น กลิ่นเหม็นเหล่านั้นอันผู้อยู่ครองเรือน
|
|
14,0026,021,จะพึงย่ำยีไม่ได้ โดยง่ายเลย ขอเดชะ ข้าพระพุทธเจ้าจักออกจากเรือนบวช
|
|
14,0026,022,เป็นบรรพชิต.
|
|
|