| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 14,0024,001,<B>โควินท์ ท่านพูดถึงของควรค่าใด เรา | |
| 14,0024,002,จะรับเอาของควรค่า (นั้น) ของท่าน เรา | |
| 14,0024,003,เปิดโอกาสแล้ว ท่านจงถามอะไร ๆ ที่ท่าน | |
| 14,0024,004,ปรารถนาเป็นอย่างยิ่ง เพื่อประโยชน์ | |
| 14,0024,005,เกื้อกูลในปัจจุบัน และเพื่อความสุขใน | |
| 14,0024,006,เบื้องหน้า.</B> | |
| 14,0024,007,[๒๒๖] ครั้งนั้นแล ความคิดนี้ได้มีแก่มหาโควินทพราหมณ์ว่า เรา | |
| 14,0024,008,เป็นผู้ที่สนังกุมารพรหมเปิดโอกาสให้แล้ว เราพึงถามอะไรหนอแล กับสนัง- | |
| 14,0024,009,กุมารพรหม ประโยชน์ปัจจุบันหรือประโยชน์เบื้องหน้า ครั้งนั้นแล ความคิด | |
| 14,0024,010,นี้ได้มีแล้วแก่มหาโควินทพราหมณ์ว่า สำหรับประโยชน์ปัจจุบัน เราเป็น | |
| 14,0024,011,ผู้ฉลาดแล แม้คนเหล่าอื่นก็ย่อมถามประโยชน์ปัจจุบันกะเรา อย่ากระนั้นเลย | |
| 14,0024,012,เราพึงถามประโยชน์ที่เป็นไปในภพเบื้องหน้าเท่านั้นกะสนังกุมารพรหม ครั้ง | |
| 14,0024,013,นั้นแล มหาโควินทพราหมณ์ จึงได้กล่าวคาถากับสนังกุมารพรหมว่า | |
| 14,0024,014,<B>[๒๒๗] ข้าพเจ้าเป็นผู้มีความสงสัย ขอถาม | |
| 14,0024,015,ท่านสนังกุมารพรหมผู้ไม่มีความสงสัยใน | |
| 14,0024,016,ปัญหาที่พึงรู้อื่น สัตว์ตั้งอยู่ในอะไร และ | |
| 14,0024,017,ศึกษาอยู่ในอะไรจึงจะถึงพรหมโลกที่ไม่ | |
| 14,0024,018,ตายได้. | |
| 14,0024,019,ดูก่อนพราหมณ์ สัตว์ละความยึดถือ | |
| 14,0024,020,อัตตาว่าเป็นของเรา ในสัตว์ทั้งหลาย ที่ | |
| 14,0024,021,เกิดเป็นมนุษย์ เป็นผู้เดียวโดดเด่น น้อม | |
| 14,0024,022,ไปในกรุณาปราศจากกลิ่นเหม็น เว้นจาก</B> | |