| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 12,0026,001,บทว่า <B>ไม่ใคร่อยู่</B> คือไม่ปรารถนา. คำนี้เป็นฉัฏฐีวิภัติลงในอรรถ | |
| 12,0026,002,ว่าอนาทร. น้ำตาที่หน้าของชนเหล่านั้นมีอยู่ เหตุนั้นเขาชื่อว่าหน้านอง | |
| 12,0026,003,ด้วยน้ำตา. ความว่า เมื่อพระมารดาบิดาเหล่านั้นมีพระพักตร์นองด้วยน้ำ- | |
| 12,0026,004,พระเนตร คือมีพระพักตร์เปียกชุ่มด้วยน้ำพระเนตร. บทว่า <B>ทรงกันแสงอยู่</B> | |
| 12,0026,005,คือทรงกันแสงคร่ำครวญอยู่. | |
| 12,0026,006,ในบทว่า <B>ช่องทางมิใช่น้อย</B> นี้ พึงทราบความว่า ช่องทางที่จะ | |
| 12,0026,007,ได้เห็นพระผู้มีพระภาคเจ้าหาประมาณมิได้. ในที่นี้ มีเรื่องดังต่อไปนี้. | |
| 12,0026,008,ได้ยินว่า ในกรุงราชคฤห์มีพราหมณ์คนหนึ่ง ทราบว่า เขาเล่า | |
| 12,0026,009,ว่า ใคร ๆ ย่อมไม่สามารถที่จะถือเอาประมาณของพระสมณโคดมได้ ใน | |
| 12,0026,010,เวลาที่พระผู้มีพระภาคเจ้าเสด็จเข้าไปบิณฑบาต ถือเอาไม้ไผ่ยาว ๖๐ ศอก | |
| 12,0026,011,ยืนอยู่ข้างนอกประตูเมือง เมื่อพระผู้มีพระภาคเจ้าเสด็จมาถึง ถือเอา | |
| 12,0026,012,ไม้ไผ่ ได้ยืนอยู่ในที่ใกล้. ไม้ไผ่ยาวถึงแค่พระชานุของพระผู้มีพระภาคเจ้า. | |
| 12,0026,013,ในวันรุ่งขึ้นเขาจึงต่อไม้ไผ่สองลำแล้วได้ยืนอยู่ในที่ใกล้. แม้พระผู้มีพระ- | |
| 12,0026,014,ภาคเจ้าก็ทรงปรากฏเพียงแค่พระสะเอวเท่านั้น เหนือไม้ไผ่สองลำนั้นจึง | |
| 12,0026,015,ตรัสว่า พราหมณ์ท่านทำอะไร. เขาทูลว่า ข้าพระองค์จะวัดส่วนพระองค์. | |
| 12,0026,016,พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า พราหมณ์ แม้ถ้าท่านจักต่อไม้ไผ่ที่เกิดอยู่เต็ม | |
| 12,0026,017,ท้องแห่งจักรวาลทั้งสิ้นเข้าด้วยกันแล้ว ท่านก็จักไม่สามารถที่จะวัดเราได้ | |
| 12,0026,018,เพราะว่าบารมีตลอดสี่อสงไขยและแสนกัป เรามิได้บำเพ็ญโดยประการที่ | |
| 12,0026,019,คนอื่นพึงวัดเราได้ พราหมณ์ ตถาคตใครๆ จะชั่งมิได้ ใครๆ จะประมาณ | |
| 12,0026,020,มิได้ ดังนี้แลตรัสคาถาในธรรมบทว่า | |
| 12,0026,021,<B>เมื่อบุคคลบูชาท่านผู้เยือกเย็นแล้ว ไม่มีภัยแต่ที่ไหน ๆ | |
| 12,0026,022,เช่นนั้นอยู่ ใคร ๆ ไม่อาจที่จะนับบุญได้ว่า เพียงเท่านี้ดังนี้ | |
| 12,0026,023,"ในที่สุดแห่งคาถา สัตว์ ๘๔,๐๐๐ ได้ดื่มน้ำอมฤตแล้ว.</B>" | |