| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 11,0027,001,ก็เป็นฐานะที่จะมีได้ที่สัตว์ผู้ใดผู้หนึ่งจุติจากหมู่นั้นแล้ว มาเป็นอย่างนี้ | |
| 11,0027,002,เมื่อมาเป็นอย่างนี้แล้ว ก็ออกจากเรือนบวชเป็นบรรพชิต เมื่อออกจากเรือน | |
| 11,0027,003,บวชเป็นบรรพชิตแล้ว อาศัยความเพียรเป็นเครื่องเผากิเลส อาศัยความ | |
| 11,0027,004,เพียรที่ตั้งมั่น อาศัยการประกอบเนือง ๆ อาศัยความไม่ประมาท อาศัย | |
| 11,0027,005,มนสิการโดยชอบแล้วสัมผัสเจโตสมาธิอันเป็นเครื่องให้จิตตั้งมั่น ระลึกถึง | |
| 11,0027,006,ขันธ์ที่เคยอาศัยอยู่ในกาลก่อนนั้นได้ เกินกว่านั้นไประลึกไม่ได้. เขากล่าว | |
| 11,0027,007,อย่างนี้ว่า ท่านพวกเทวดาผู้มิใช่เหล่า<B>มโนปโทสิกะ</B> ไม่เพ่งโทษกันและ | |
| 11,0027,008,กันเกินขอบเขต. เมื่อเทวดาพวกนั้นไม่เพ่งโทษกันและกันเกินขอบเขต | |
| 11,0027,009,ย่อมไม่คิดมุ่งร้ายกันและกัน เมื่อต่างไม่คิดมุ่งร้ายกันและกัน จึงไม่ลำบาก | |
| 11,0027,010,กายไม่ลำบากใจ. เทวดาพวกนั้นจึงไม่จุติจากหมู่นั้น เป็นผู้เที่ยง ยั่งยืน | |
| 11,0027,011,คงทน มีความไม่แปรปรวนเป็นธรรมดา จักตั้งอยู่เที่ยงเสมอไปอย่างนั้น | |
| 11,0027,012,ทีเดียว. ส่วนพวกเราได้เป็นเหล่า<B>มโนปโทสิกะ</B> มัวเพ่งโทษกันและกัน | |
| 11,0027,013,เกินขอบเขต. เมื่อพวกเรานั้นพากันเพ่งโทษกันเกินขอบเขต . ย่อมคิด | |
| 11,0027,014,มุ่งร้ายกันและกัน เมื่อพวกเราต่างคิดมุ่งร้ายกันและกัน จึงลำบากกาย | |
| 11,0027,015,ลำบากใจ. พวกเราจุติจากหมู่นั้น เป็นผู้ไม่เที่ยง ไม่ยั่งยืน มีอายุน้อย | |
| 11,0027,016,มีจุติเป็นธรรมดา ต้องมาเป็นอย่างนี้ เช่นนี้. ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย นี้ | |
| 11,0027,017,เป็นฐานะที่ ๓ ที่สมณพราหมณ์พวกหนึ่ง อาศัยแล้ว ปรารภแล้ว จึงมี | |
| 11,0027,018,วาทะว่าบางอย่างเที่ยง บางอย่างไม่เที่ยง บัญญัติอัตตาและโลก | |
| 11,0027,019,ว่าบางอย่างเที่ยง บางอย่างไม่เที่ยง. | |
| 11,0027,020,(๓๔) ๘.๔ อนึ่ง ในฐานะที่ ๔ สมณพราหมณ์ผู้เจริญ อาศัย | |
| 11,0027,021,อะไร ปรารภอะไร จึงมีวาทะว่าบางอย่างเที่ยง บางอย่างไม่เที่ยงบัญญัติ | |
| 11,0027,022,อัตตาและโลก ว่าบางอย่างเที่ยง บางอย่างไม่เที่ยง. | |