| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 11,0001,001,<H1>พระสุตตันตปิฎก</H1> | |
| 11,0001,002,<H1>ทีฆนิกาย สีลขันธวรรค</H1> | |
| 11,0001,003,<H1>เล่มที่ ๑</H1> | |
| 11,0001,004,<H4>ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น</H4> | |
| 11,0001,005,<H1>๑. พรหมชาลสูตร</H1> | |
| 11,0001,006,<H1>เรื่องทิฏฐิ ๖๒</H1> | |
| 11,0001,007,<B>(๑) ข้าพเจ้าได้สดับมาอย่างนี้</B> | |
| 11,0001,008,สมัยหนึ่ง <B>พระผู้มีพระภาคเจ้า</B> เสด็จดำเนินทางไกลระหว่าง | |
| 11,0001,009,<B>กรุงราชคฤห์</B> และ <B>เมืองนาลันทา</B> พร้อมด้วยภิกษุสงฆ์หมู่ใหญ่ประมาณ | |
| 11,0001,010,๕๐๐ รูป. แม้ <B>สุปปิยปริพาชก</B> ก็เดินทางไกลระหว่าง <B>กรุงราชคฤห์</B> | |
| 11,0001,011,และ <B>เมืองนาลันทา</B> พร้อมด้วยพรหมทัตตมาณพผู้เป็นอันเตวาสิก. | |
| 11,0001,012,ได้ยินว่า ในระหว่างทางนั้น <B>สุปปิยปริพาชก</B> กล่าวติพระพุทธเจ้า | |
| 11,0001,013,ติพระธรรม ติพระสงฆ์ โดยอเนกปริยาย. ส่วน<B>พรหมทัตตมาณพ</B> | |
| 11,0001,014,อันเตวาสิกของ<B>สุปปิยปริพชก</B> กล่าวชมพระพุทธเจ้า ชมพระธรรม | |
| 11,0001,015,ชมพระสงฆ์ โดยอเนกปริยาย. อาจารย์และอันเตวาสิกทั้งสองนั้น มี | |
| 11,0001,016,ถ้อยคำเป็นข้าศึกแก่กันและกันโดยตรงฉะนี้ เดินตาม<B>พระผู้มีพระภาคเจ้า</B> | |
| 11,0001,017,และภิกษุสงฆ์ไปข้างหลัง ๆ. | |