| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 07,0012,001,แม้หากรสารมณ์ที่หยาบ ซึ่งจะพึงทราบชัดด้วยชิวหา . . . | |
| 07,0012,002,แม้หากโผฏฐัพพารมณ์ที่หยาบ ซึ่งจะพึงทราบชัดด้วยกาย . . . | |
| 07,0012,003,แม้หากธรรมารมณ์ที่หยาบ ซึ่งจะพึงทราบชัดด้วยมโน ผ่านมาสู่คลอง | |
| 07,0012,004,ใจของภิกษุผู้มีจิตหลุดพนักแล้วโดยชอบอย่างนี้ ก็ไม่ครอบงำจิตของภิกษุนั้นได้ | |
| 07,0012,005,เลย จิตของภิกษุนั้นอันอารมณ์ไม่ทำให้เจือติดอยู่ได้ เป็นธรรมชาติตั้งมั่นไม่ | |
| 07,0012,006,หวั่นไหว และภิกษุนั้นย่อมพิจารณาเห็นความเกิดและความดับของจิตนั้น ฉัน | |
| 07,0012,007,นั้นเหมือนกันแล. | |
| 07,0012,008,<H2>นิคมคาถา</H2> | |
| 07,0012,009,[๔] <B>ภิกษุผู้น้อมไปสู่บรรพชา ๑ ผู้ | |
| 07,0012,010,น้อมไปสู่ความเงียบสงัดแห่งใจ ๑ ผู้น้อมไป | |
| 07,0012,011,สู่ความไม่เบียดเบียน ๑ ผู้น้อมไปสู่ความสิ้น | |
| 07,0012,012,อุปาทาน ผู้น้อมไปสู่ความสิ้นตัณหา ๑ ผู้ | |
| 07,0012,013,น้อมไปสู่ความไม่หลงใหลแห่งใจ ย่อมมี | |
| 07,0012,014,จิตหลุดพ้นโดยชอบ เพราะเห็นความเกิด | |
| 07,0012,015,และความดับแห่งอายตนะ ภิกษุมีจิตหลุดพ้น | |
| 07,0012,016,แล้วโดยชอบ มีจิตสงบนั้น ไม่ต้องกลับ | |
| 07,0012,017,สะสมทำกิจที่ได้ทำแล้ว กิจที่จำจะต้องทำก็ | |
| 07,0012,018,ไม่มี เปรียบเหมือนภูเขาที่ล้วนแล้วด้วยศิลา | |
| 07,0012,019,เป็นแท่งทึบ อันเดียวกัน ย่อมไม่สะเทือน | |
| 07,0012,020,ด้วยลม ฉันใด รูป เสียง กลิ่น รส ผัสสะ | |
| 07,0012,021,และธรรมารมณ์ ทั้งที่น่าปรารถนา และไม่ | |
| 07,0012,022,น่าปรารถนาทั้งสิ้น ย่อมทำท่านผู้คงที่ให้ | |
| 07,0012,023,หวั่นไหวไม่ได้ ฉันนั้น จิตของท่านตั้งมั่น | |
| 07,0012,024,หลุดพ้นแล้ว ท่านย่อมพิจารณาเห็นคาวาม | |
| 07,0012,025,เกิด และความดับของจิตนั้นด้วย.</B> | |