| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 07,0009,001,พระพุทธเจ้าข้า ภิกษุใด เป็นพระอรหันต์มีอาสวะสิ้นแล้ว อยู่จบ | |
| 07,0009,002,พรหมจรรย์แล้ว มีกิจที่ควรทำได้ทำเสร็จแล้ว ปลงภาระลงแล้ว มีประโยชน์ | |
| 07,0009,003,ของคนได้ถึงแล้วโดยลำดับ มีกิเลสเครื่องประกอบสัตว์ไว้ในภพหมดสิ้นแล้ว | |
| 07,0009,004,หลุดพ้นแล้วเพราะรู้ชอบ ภิกษุนั้นย่อมน้อมใจ ไปสู่เหตุ ๖ สถาน คือ:- | |
| 07,0009,005,๑. น้อมใจไปสู่บรรพชา. | |
| 07,0009,006,๒. น้อมใจไปสู่ความเงียบสงัด. | |
| 07,0009,007,๓. น้อมใจไปสู่ความไม่เบียดเบียน. | |
| 07,0009,008,๔. น้อมใจไปสู่ความสิ้นอุปาทาน. | |
| 07,0009,009,๕. น้อมใจไปสู่ความสิ้นตัณหา และ. | |
| 07,0009,010,๖. น้อมใจไปสู่ความไม่หลงใหล. | |
| 07,0009,011,พระพุทธเจ้าข้า ก็บางทีจะมีบางท่านในพระธรรมวินัยนี้สำคัญเห็นเช่น | |
| 07,0009,012,นี้ว่า ท่านผู้นี้อาศัยคุณแต่เพียงศรัทธาอย่างเดียวเป็นแน่ จึงน้อมใจไปสู่ | |
| 07,0009,013,บรรพชา ดังนี้พระพุทธเจ้าข้า ก็ข้อนี้ไม่พึงเห็นอย่างนั้นเลย ภิกษุขีณาสพผู้ | |
| 07,0009,014,อยู่จบพรหมจรรย์แล้ว มีกิจที่ควรทำได้ทำเสร็จแล้ว ไม่เห็นว่าตนยังมีกิจที่จำ | |
| 07,0009,015,จะต้องทำ หรือจะต้องกลับสะสมทำกิจที่ได้ทำแล้ว จึงน้อมใจสู่บรรพชา โดย | |
| 07,0009,016,"ที่ตนปราศจากราคะ เพราะสิ้นราคะ, จึงน้อมใจไปสู่บรรพชา โดยที่ตนปราศ" | |
| 07,0009,017,"จากโทสะ เพราะสิ้นโทสะ, จึงน้อมใจไปสู่บรรพชา โดยที่ตนปราศจากโมหะ" | |
| 07,0009,018,เพราะสิ้นโมหะ. | |
| 07,0009,019,พระพุทธเจ้าข้า ก็บางทีจะมีบางท่านในพระธรรมวินัย สำคัญเห็น | |
| 07,0009,020,เช่นนี้ว่า ท่านผู้นี้ปรารถนาลาภสักการะและความสรรเสริญเป็นแน่ จึงน้อมใจ | |
| 07,0009,021,ไปในความเงียบสงัด ดังนี้ พระพุทธเจ้าข้า ข้อนี้ก็ไม่พึงเห็นอย่างนั้นเลย ภิกษุ- | |
| 07,0009,022,ขีณาสพผู้อยู่จบพรหมจรรย์แล้ว มีกิจที่ควรทำได้ทำเสร็จแล้ว ไม่เห็นว่าตนยัง | |
| 07,0009,023,มีกิจที่จำจะต้องทำ หรือจะต้องกลับสะสมทำกิจที่ได้ทำแล้ว จึงน้อมใจไปสู่ความ | |
| 07,0009,024,"เงียบสงัด โดยที่ตนปราศจากราคะ เพราะสิ้นราคะ, จึงน้อมใจไปสู่ความ" | |