| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 06,0041,001,<B>เสมอเหมือนเราก็ไม่มี ในโลกกับทั้งเทวโลก | |
| 06,0041,002,เพราะเราเป็นพระอรหันต์ในโลกเราเป็น | |
| 06,0041,003,ศาสดาหาศาสดาอื่นยิ่งกว่ามิได้ เราผู้เดียว | |
| 06,0041,004,เป็นพระสัมมาสัมพุทธะ เราเป็นผู้เย็นใจ ดับ | |
| 06,0041,005,กิเลสได้แล้ว เราจะไปเมืองในแคว้นกาสี เพื่อ | |
| 06,0041,006,ประกาศธรรมจักรให้เป็นไป เราจะตีกลอง | |
| 06,0041,007,อมตะในโลกอันมืด เพื่อให้สัตว์ได้ธรรมจักษุ.</B> | |
| 06,0041,008,อุปกาชีวกทูลว่า ดูก่อนอาวุโส ท่านปฏิญาณโดยประการใด ท่านควร | |
| 06,0041,009,เป็นผู้ชนะหาที่สุดมิได้ โดยประการนั้น. | |
| 06,0041,010,พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า บุคคลเหล่าใดถึงความสิ้นอาสวะแล้ว | |
| 06,0041,011,บุคคลเหล่านั้นชื่อว่าเป็นผู้ชนะเช่นเรา ดูก่อนอุปกะ เราชนะธรรมอันลามกแล้ว | |
| 06,0041,012,เพราะฉะนั้นเราจึงชื่อว่าเป็นผู้ชนะ | |
| 06,0041,013,เมื่อพระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสอย่างนี้แล้ว อุปกาชีวกทูลว่า พึงเป็นผู้ | |
| 06,0041,014,ชนะเถิดท่านผู้มีอายุดังนี้แล้ว ก้มศีรษะลงแล้วแยกทางหลีกไป. | |
| 06,0041,015,<I>เรื่องอุปกาชีวก จบ</I> | |
| 06,0041,016,<H1>เรื่องพระปัญจวัคคีย์</H1> | |
| 06,0041,017,[๑๒] ครั้งนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าเสด็จจาริกโดยลำดับ ถึงป่า | |
| 06,0041,018,อิสิปตนะมฤคทายวัน แขวงเมืองพาราณสี เสด็จเข้าไปทางสำนักพระปัญจวัคคีย์ | |
| 06,0041,019,พระปัญจวัคคีย์ได้เห็นพระผู้มีพระภาคเจ้าเสด็จมาแต่ไกล แล้วได้นัดหมายกัน | |
| 06,0041,020,และกันว่า ท่านทั้งหลาย พระสมณะโคตมนี้เป็นผู้มักมาก คลายความเพียร | |