| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 06,0005,001,<H1>พุทธอุทานคาถาที่ ๒</H1> | |
| 06,0005,002,<B>เมื่อใดแล ธรรมทั้งหลายปรากฏแก่ | |
| 06,0005,003,พราหมณ์ ผู้มีเพียรเพ่งอยู่ เมื่อนั้น ความ | |
| 06,0005,004,สงสัยทั้งปวง ของพราหมณ์นั้นย่อมสิ้นไป | |
| 06,0005,005,เพราะได้รู้ความสั้นแต่งปัจจัยทั้งหลาย.</B> | |
| 06,0005,006,[๓] ลำดับนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงมนสิการปฏิจจสมุปบาท เป็น | |
| 06,0005,007,อนุโลมและปฏิโลม ตลอดปัจฉิมยามแห่งราตรี ว่าดังนี้:- | |
| 06,0005,008,<H2>ปฏิจจสมุปบาท อนุโลม</H2> | |
| 06,0005,009,<B>เพราะอวิชชาเป็นปัจจัย จึงมีสังขาร | |
| 06,0005,010,เพราะสังขารเป็นปัจจัย จึงมีวิญญาณ | |
| 06,0005,011,เพราะวิญญาณเป็นปัจจัย จึงมีนามรูป | |
| 06,0005,012,เพราะนามรูปเป็นปัจจัย จึงมีสฬายตนะ | |
| 06,0005,013,เพราะสฬายตนะเป็นปัจจัย จึงมีผัสสะ | |
| 06,0005,014,เพราะผัสสะเป็นปัจจัย จึงมีเวทนา | |
| 06,0005,015,เพราะเวทนาเป็นปัจจัย จึงมีตัณหา | |
| 06,0005,016,เพราะตัณหาเป็นปัจจัย จึงมีอุปาทาน | |
| 06,0005,017,เพราะอุปาทานเป็นปัจจัย จึงมีภพ | |
| 06,0005,018,เพราะภพเป็นปัจจัย จึงมีชาติ | |
| 06,0005,019,เพราะชาติเป็นปัจจัย จึงมีชรา มรณะ โสกะ ปริเทวะ | |
| 06,0005,020,ทุกข์ โทมันส อุปายาส.</B> | |
| 06,0005,021,เป็นอันว่ากองทุกข์ทั้งมวลนั่นย่อมเกิด ด้วยประการฉะนี้. | |