| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 05,0020,001,<H1>อรรถกถาปาราชิกสิกขาบทที่ ๒</H1> | |
| 05,0020,002,วินิจฉัยในปาราชิกสิกขาบทที่ ๒ พึงทราบดังนี้ :- | |
| 05,0020,003,<B>แก้อรรถปาฐะบางตอนในทุติยปาราชิก</B> | |
| 05,0020,004,บทว่า <B>กจฺจิโน สา</B> ตัดบทเป็น <B>กจฺจิ นุ สา</B> แปลว่า ชะรอย | |
| 05,0020,005,นาง (จะมีครรภ์ทั้งเป็นภิกษุณีกระมัง ?) | |
| 05,0020,006,บทว่า <B>อวณฺโณ</B> แปลว่า มิใช่คุณ. | |
| 05,0020,007,บทว่า <B>อกิตฺติ</B> แปลว่า การตำหนิ. | |
| 05,0020,008,"บทว่า <B>อยโส</B> ได้แก่ ความเสียบริวาร, อีกอย่างหนึ่ง ได้แก่ การ" | |
| 05,0020,009,ติเตียนลับหลัง. | |
| 05,0020,010,คำว่า <B>สา วา อาโรเจติ </B> ได้แก่ นางภิกษุณีผู้ซึ่งต้องปาราชิกแล้ว | |
| 05,0020,011,ไม่บอกด้วยตนเองก็ดี. | |
| 05,0020,012,ข้อว่า <B>อฏฺนฺนํ ปาราชิกานํ อญฺตรํ</B> ได้แก่ ปาราชิก ๔ ที่ | |
| 05,0020,013,สาธารณะกับภิกษุทั้งหลาย และเฉพาะปาราชิก ๔ ที่ไม่ทั่วไปอย่างใดอย่างหนึ่ง. | |
| 05,0020,014,และปาราชิกนี้ พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงบัญญัติในภายหลัง เพราะฉะนั้น จึง | |
| 05,0020,015,ตรัสไว้ในวิภังค์ว่า <B>อฏฺนฺนํ</B> . แต่บัณฑิตพึงทราบว่า พระสังคีติกาจารย์ | |
| 05,0020,016,ทั้งหลายจัดตั้งปาราชิกนี้ไว้ในโอกาสนี้ ก็เพราะเป็นคู่กับสิกขาบทก่อน. | |
| 05,0020,017,สองบทว่า <B>ธุรํ นิกฺขิตฺตมตฺเต</B> คือ พอเมื่อเธอทอดธุระเสีย ก็ | |
| 05,0020,018,กถาพิสดารในสิกขาบทนี้ บัณฑิตพึงทราบโดยนัยดังได้กล่าวแล้วในทุฏฐุลล- | |