File size: 4,051 Bytes
3c90236 |
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 |
Book,Page,LineNumber,Text
29,0014,001,<H1>อรรถกถาสัลลัตถสูตรที่ ๖</H1>
29,0014,002,พึงทราบวินิจฉัยในสัลลัตถสูตรที่ ๖ ดังต่อไปนี้.
29,0014,003,บทว่า <B>ตตฺร</B> คือในชนสองจำพวกเหล่านั้น. บทว่า <B>อนุเวธํ
29,0014,004,วิชฺเฌยฺยุํ</B> ความว่า ยิงไปในระหว่างนิ้ว หรือในระหว่างนิ้วทั้งสอง อันเป็น
29,0014,005,ส่วนที่ใกล้ปากแผลนั้นเท่านั้น. เวทนาก็เสียดแทงบุรุษผู้ถูกยิงอย่างนี้แล้ว
29,0014,006,ย่อมมีกำลังกล้ากว่าเวทนาครั้งแรก. แม้โทมนัสเวทนา เมื่อเกิดขึ้นครั้งหลัง
29,0014,007,ย่อมมีกำลังกล้ากว่าเวทนาครั้งแรกด้วยประการดังนี้แล. บทว่า <B>ทุกฺขาย
29,0014,008,เวทนาย นิสฺสรณํ</B> ความว่า สมาธิมรรคและผล เป็นเครื่องสลัดออก
29,0014,009,แม้ทุกขเวทนา เขาย่อมไม่รู้เครื่องสลัดออกนั้น ย่อมรู้ว่ากามสุขเท่านั้น
29,0014,010,เป็นเครื่องสลัดออก. บทว่า <B>ตาสํ เวทนานํ</B> ได้แก่ สุขทุกขเวทนาเหล่านั้น.
29,0014,011,บทว่า <B>สญฺคตฺโต นํ เวทยติ</B> ความว่า เขาเป็นผู้ประกอบด้วยกิเลส
29,0014,012,ย่อมเสวยเวทนานั้น. ไม่ประกอบหาเสวยเวทนานั้นไม่. บทว่า <B>สญฺตฺโต
29,0014,013,ทุกฺขสฺมา</B> ได้แก่ เป็นปัญจมีวิภัตติลงในอรรถแห่งตติยาวิภัตติ อธิบายว่า
29,0014,014,ประกอบด้วยทุกข์.
29,0014,015,บทว่า <B>สงฺขาตธมฺมสฺส</B> ความว่า ผู้มีธรรมอันรู้แจ้งแล้ว คือผู้มี
29,0014,016,ธรรมอันชั่งได้แล้ว. บทว่า <B>พหุสฺสุตสฺส</B> ความว่า เป็นพหูสูตในทาง
29,0014,017,ปริยัติ เป็นพหูสูตในทางปฏิเวธ. บทว่า <B>สมฺมา ปชานาติ ภวสฺส ปารคู</B>
29,0014,018,ความว่า ถึงแล้วซึ่งฝั่งแห่งภพคือนิพพาน ย่อมรู้ชัดซึ่งนิพพานนั้นแล
29,0014,019,โดยชอบ. อารัมมณานุสัย พระองค์ตรัสแล้ว ในพระสูตรแม้นี้. เกจิอาจารย์
29,0014,020,กล่าวว่า ก็บรรดาพระอริยสาวก พระขีณาสพมีหน้าที่ ในอารัมมณานุสัยนี้.
29,0014,021,แม้พระอนาคามี ก็ไม่ควรดังนี้.
29,0014,022,<I>จบ อรรถกถาสัลลัตถสูตรที่ ๖</I>
|