File size: 4,425 Bytes
3c90236 |
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 |
Book,Page,LineNumber,Text
15,0022,001,เปลือยชื่อ <B>ปาฏิกบุตร</B> แล้วจึงฉุดมาด้วยคู่โคมากคู่ เชือกเหล่านั้น
15,0022,002,หรืออเจลกชื่อ <B>ปาฏิกบุตร</B> พึงขาดออก ก็อเจลกปาฏิกบุตร เมื่อไม่
15,0022,003,ละวาจา จิต และสละคืนทิฏฐิเช่นนั้น ก็ไม่สามารถที่จะมาพบเห็น
15,0022,004,เราได้ แม้ถ้าเขาพึงคิดเห็นอย่างนี้ว่า เราไม่อาจละวาจา จิต และสละ
15,0022,005,คืนทิฏฐิเช่นนั้น ก็พึงไปพบเห็นพระสมณโคดมได้ ดังนี้ แม้ศีรษะ
15,0022,006,ของเขาจะพึงแตกออก ดังนี้ <I>ท่านปาฏิกบุตร ท่านจงกลับไป ด้วยการ
15,0022,007,กลับไปของท่านนั่นแหละ พวกข้าพเจ้าจะให้ชัยชนะแด่ท่าน จะ
15,0022,008,ให้ความปราชัยแก่พระสมณโคดม.</I>
15,0022,009,<B>ดูก่อนภัคควะ</B> เมื่อศิษย์ช่างกลึงบาตรไม้ชื่อ <B>ชาลิยะ</B> กล่าว
15,0022,010,แล้วอย่างนี้ นักบวชเปลือยชื่อ <B>ปาฏิกบุตร</B> จึงกล่าวว่า เราจะไป ๆ
15,0022,011,แล้วก็ซบศีรษะอยู่ในที่นั้นเอง ไม่อาจลุกขึ้นจากอาสนะได้ ครั้งนั้น
15,0022,012,ศิษย์ช่างกลึงบาตไม้ชื่อ <B>ชาลิยะ</B> จึงกล่าวกะเขาว่า <I>ท่านปาฏิกบุตร
15,0022,013,ท่านเป็นอย่างไรไปเล่า ตะโพกของท่านติดกับที่นั่ง หรือว่าที่นั่งติด
15,0022,014,กับตะโพกของท่าน</I> ท่านกล่าวว่า เราจะไป ๆ แล้วก็ซบศีรษะอยู่ในที่
15,0022,015,นั่นเอง ไม่อาจลุกขึ้นจากอาสนะได้. อเจลกปาฏิกบุตร แม้ถูกว่าอย่าง
15,0022,016,นี้ก็ยังกล่าวว่า เราจะไป ๆ แล้วก็ซบศีรษะอยู่ในที่นั้นเองไม่อาจลุกขึ้น
15,0022,017,จากอาสนะได้ เมื่อศิษย์ช่างกลึงบาตรไม้ชื่อ <B>ชาลิยะ</B> ได้ทราบว่า อเจลก
15,0022,018,ชื่อ <B>ปาฏิกบุตร</B> นี้เป็นผู้แพ้แล้ว ก็ยังกล่าวว่า เราจะไป ๆ แล้วก็ซบ
15,0022,019,ศีรษะอยู่ที่นั้นเอง ไม่อาจลุกขึ้นจากอาสนะได้ จึงกล่าวกะเขาต่อไปว่า
15,0022,020,<H1>กถาว่าด้วยอุปมาสุนัขจิ้งจอกกับพญาราชสีห์</H1>
15,0022,021,ท่านปาฏิกบุตร เรื่องเคยมีมาแล้ว <B>คือพญาสีหราช</B> ได้คิด
15,0022,022,อย่างนี้ว่า ถ้ากระไร เราพึงอาศัยป่าทึบบางแห่งซ่อนอยู่ แล้วออกจาก
15,0022,023,ที่ซ่อนในเวลาเย็น ดัดกายเหลียวดูทิศทั้ง ๔ โดยรอบ แล้วบันลือ
|