Datasets:

Sigurdur
/

jonas-hallgrimsson-data

@@ -1,916 +0,0 @@
-LOFSÖNGUR     (Claus Frimann)
-Líti ég um loftin blá
-skýin, sem sigla fram silfurglitaðan boga,
-hálftungls gullnu hornin á,
-herinn stjarna, þann tindrandi loga,
-þrungna þrumuheimkynnið,
-þar sem að skruggan skæð skekur dunandi hamar,
-rekur fjalli högg á hlið,
-hittir skóginn og stórviðu lamar:
-    Þú ert mikill, hrópa eg hátt,
-    himna guð, ég sé þinn mátt!
-    Fyrir þinni hægri hönd
-    hnígur auðmjúk í duftið mín önd.
-Líti eg langt um útþönd höf,
-þar er skjót skipamergð skundar vængjuðum húnum,
-sökkur djúpt í sjávar gröf,
-sést svo aftur á aldnanna brúnum,
-þar er sé ég sverðfiskinn,
-hnúðurbak, hrosshvelið hart við stökkulinn glíma,
-þar er flögurflokkurinn
-ferðast réttum á vegi og tíma:
-    Þú ert mikill, hrópa eg hátt,
-    hafsins guð, ég sé þinn mátt!
-    Sjór og hvað þar inni er
-    órækt vitni um guðdóm þinn ber.
-Líti eg liljum skrýdda jörð,
-skoði ég skóg og strönd, skoði eg dali og fjöllin,
-skoði eg bugðu-breyttan fjörð,
-breiðar elfur og vatnsbunu-föllin,
-skoði eg skepnufjöld ótal,
-allt frá þeim ormi, sem undir duftinu skríður,
-yfir féð í fögrum dal
-fjær til himins, þar beinfleyg örn líður:
-    Þú ert mikill, hrópa eg hátt,
-    heimsins guð, ég sé þinn mátt!
-    Lofið, himnar, haf og jörð,
-    hann, hvers mætti þið af eruð gjörð!
-Í KIRKJUGARÐINUM
-(Úr leikritinu Aladdín eftir Oehlenschleger)
-Bíum, bíum,
-barnið góða!
-Sofðu nú sætt
-og sofðu lengi,
-þó að höll
-og hægindislaus
-og grafkyrr
-í grundar skauti
-vagga þín standi.
-Vertu í ró.
-Heyrirðu stynja
-storminn úti
-yfir mínum
-missi þunga,
-og átfreka
-yrmlingafjöld
-furukistu
-kroppa þína?
-Nú kemur inn hljóðfagri
-næturgali.
-Heyrirðu mjúkan
-munaðarklið?
-Var það áður,
-er þú vaggaðir mér.
-Nú skal ég, veslingur,
-vagga þér aftur!
-Hresstu huga þinn
-hans við söng.
-Allt skal eg þér
-til yndis velja.
-Heyrirðu dimma
-við dauðans hlið,
-barn mitt, hringja
-bjöllu þína?
-Sé ei hjarta þitt
-hart sem steinn,
-sjáðu, móðir,
-mína iðju:
-Ég skal af grátviðar
-grein þessari
-hljóðpípu smíða
-handa þér.
-Hresstu hug þinn
-við hennar róm,
-er hún einmana
-úti kvakar
-eins og vindur
-á vetrarnótt
-villur vakandi
-í votum greinum.
-Verð ég að víkja
-vöggu þinni frá.
-Kalt er að búa
-við brjóst þitt, móðir,
-og ég á mér
-ekkert hæli
-aftur að verma
-inni mig.
-Bíum, bíum,
-barnið góða!
-Sofðu nú sætt
-og sofðu lengi,
-þó að höll
-og hægindislaus
-og grafkyrr
-í grundar skauti
-vagga þín standi.
-Vertu í ró!
-DAGRÚNARHARMUR     (Schiller)
-Heyri eg kirkju-
-klukkur dimmgjalla.
-Vísir er runninn
-vegu sína alla.
-Sé það svo, - sé það
-svo í guðs nafni!
-Líkmenn! Leiðið mig
-á legstað aftöku.
-Kyssi eg þig hinztum
-kossi skilnaðar.
-veröld, ó, veröld!
-Væti eg þig tárum.
-Sætt var eitur þitt,
-er það nú goldið,
-eiturbyrla
-ungra hjartna.
-Kveð ég yður, geislar
-guðs sólar!
-Flý ég yður frá
-í faðm dimmrar móður.
-Kveð ég þig, blómævi
-blíðra ásta,
-mey sem margblindar
-munaðs töfrum.
-Kveð ég yður drauma,
-dregna gullstöfum,
-himinbörn fögur,
-hugarburði smáa,
-dána blómknappa
-í dagsljósi skæru,
-aldrei um eilífð
-aftur að gróa.
-Sat ég fyrr hvítbúin
-sakleysis klæði,
-rauðum reifuðu
-rósa böndum:
-Brostu í ljósu
-lokkasafni
-fögur blóm.
-Þá voru friðardagar.
-Hræðilegt, hræðilegt!
-Helvítis fórn
-situr enn í hvítu
-sakleysisklæði,
-en í hinna rauðu
-rósa stað
-hrafnsvart líkband
-er að höfði snúið.
-Grátið mig, meyjar,
-er guð veitti
-sakleysis
-síns að gæta,
-er hin mikla
-móðir léði
-afl til að kefja
-ólgu veiks hjarta.
-Mannlega hrærðist
-hjarta mitt áður.
-Nú skal mér blíða þess
-banasverð vera.
-Fláráðum manni
-í faðm ég hneig.
-Dó þar Dagrúnar
-dygð í tómi.
-Nú er ég úr höggorms-
-hjarta slitin,
-þess, er aðra
-ástum glepur.
-Veit ég hann brosir
-og veigar kýs,
-meðan ég geng
-til grafar minnar.
-Leikur hann að lokkum
-ljósrar meyjar
-kjassmáll og kyssir
-og kossa þiggur,
-meðan að bunar
-blóð mitt unga
-á hörðum höggstokki
-hálsbenjum úr.
-Friðþjófur fagri!
-Á fjarlægri strönd
-duni þér Dagrúnar
-dauðahljómur,
-gjalli ógnefldar
-um eyru þér
-söngdimmar bjöllur
-úr sálarhliði, -
-svo, er af mjúkum
-meyjarvörum
-ástarorð
-þér unað færa,
-særi hann harðri
-helvítis und
-yndis blóm ykkar,
-svo þau öll hjaðni.
-Hrærir þig að engu
-harmur Dagrúnar -
-svívirt meyja,
-svikarinn vondi?
-barn okkar beggja? -
-ég bar það undir hjarta -
-allt, sem vargs vanga
-væta mætti tárum?
-Siglir hann, siglir -
-svífur skip frá landi,
-grátþrotin augu
-grimmum manni fylgja.
-Fláráður heilsar
-á fjarlægri strönd
-heitmey nýrri.
-Svo er hjörtum skipt.
-Barnunginn blíði
-bjó á móður skauti
-ástfalinn ungri
-algleymisværð.
-Brostu björt augu
-bláfögur móti
-móður augum
-morgunrósar.
-Og ástfagur
-allur svipur
-auma margminnti
-á mynd hins horfna.
-Varpar hann í brjóst
-vesalli móður
-ástar óviti
-og örvæntingar.
-"Hermdu mér, kona,
-hver er faðir minn?"
-Svo spyr hin þögla
-þrumurödd ómálgans.
-"Hermdu mér, kona,
-hver er maður þinn?"
-Hló við helvíti
-í hjarta mínu.
-Skelfing! Ó, skelfing!
-Skal til háðungar
-föðurlaus sonur
-að föður spyrja?
-Bölva muntu
-þínum burðardegi.
-saurlífis sonur, -
-ó, svívirðunafn!
-Brennur mér í hjarta
-helvítis glóð,
-einmana móður
-í alheimi víðum.
-Sit ég síþyrst
-að sælubrunni,
-er ég aldrei má
-augum líta.
-Æ, því ég blygðast
-barn mitt að sjá.
-Rifjar upp rödd þín
-raunir allar mínar,
-barn, og úr blíðu
-brosi þínu
-helörvar harðar
-á hjarta mínu standa!
-Helvítis kvöl
-er mér hann að þrá, -
-vítiskvöl verri
-verða þig að skoða.
-Vondir eru kossar
-vara þinna,
-hans er af vörum
-mér að hjarta streymdu.
-Eiðar hans allir
-í eyrum mér hljóma, -
-meineiðar allir
-margfaldlega,
-- allir um eilífð!" -
-Andskotinn þá
-þreif mér þjófshönd lífs,
-að þjakaði eg syni.
-Friðþjófur! Friðþjófur!
-Á fjarlægri strönd
-elti þig vofan
-hin ógurlega,
-hrífi þig hvarvetna
-helköldum greipum,
-svipti þér sárlega
-úr sælum draumi!
-Stari þér í augu
-úr stjörnu skínandi
-helbrostið auga
-hnigins sonar,
-elti þig ógnmargt
-um alheim víðan,
-hneppi þig burtu
-frá himindyrum!"
-Sjáið og skiljið!
-Sonur mér að fótum
-dauðsærður lá
-og dreyra roðinn.
-Sá ég blóð blæða, -
-blæddi þá ei minnur
-fjör úr æðum
-fáráðrar móður.
-Harðlega knúðu
-hurðir mínar
-dólgar dýflissu,
-dimmt var mér í hjarta.
-Flýtti eg mér fegin
-í faðm dauða
-sálarbruna
-sáran að slökkva.
-Friðþjófur fagri!
-Faðirinn góði,
-mildur miskunnar,
-mannkindum vægir.
-Bið ég þann föður
-þér fyrirgefa,
-syndum særð,
-sem eg sjálf það vil.
-Gefa vil ég jörðu
-grát minn og harm,
-hefnd mína alla
-og hjartaþunga.
-Nú hef eg ljósan
-loga kyntan,
-fórn að færa
-sem ég fremsta má.
-Vel er og vel er!
-Vafin eru loga
-bréf hans, og eiðar
-eldi gefnir.
-Hátt loga kossar
-heitir og sætir!
-Hvað var mér á foldu
-forðum kærra?
-Trúið þér ei yðar
-æskublóma, -
-aldregi, systur,
-eiðum manna!
-Fegurð varð að falli
-farsæld minni.
-Bölva verð ég henni
-á blóðstöð aftöku.
-Hvort er þér nú, böðull,
-hungur í augum?
-Bregðið mér bráðlega
-bandi fyrir sjónir.
-Hikarðu, böðull,
-blómknapp að slá?
-Náfölur böðull!
-Neyttu karlmennsku!
-MEYJARGRÁTUR     (Schiller)
-Dunar í trjálundi, dimm þjóta ský -
-döpur situr smámeyja hvamminum í.
-Bylgjurnar skella svo ótt, svo ótt -
-öndinni varpar á koldimmri nótt
-brjóstið af grátekka bifað.
-"Heimur er tómur og hjartað er dautt,
-helstirðnað brjóstið og löngunarsnautt.
-Heilaga! Kalla mig héðan í frá,
-hef ég þess notið, sem jarðlífið á,
-því eg hefi elskað og lifað".
-"Tárin að ónýtu falla á fold,
-fá hann ei vakið, er sefur í mold.
-Segðu, hvað hjartanu huggunar fær,
-horfinnar ástar er söknuður slær -
-guðsmóðir vill þér það veita".
-"Tárin að ónýtu falli á fold,
-fái hann ei vakið, er sefur í mold.
-Mjúkasta hjartanu huggunin er,
-horfinnar ástar er söknuður sker,
-á harminum hjartað að þreyta".
-ALHEIMSVÍÐÁTTAN     (Schiller)
-Eg er sá geisli,
-er guðs hönd skapanda
-fyrr úr ginnunga-
-gapi stökkti.
-Flýg ég á vinda-
-vængjum yfir
-háar leiðir
-himinljósa.
-Flýta vil ég ferðum -
-fara vil ég þangað,
-öldur sem alheims
-á eiði brotna,
-akkeri varpa
-fyrir auðri strönd
-að hinum mikla
-merkisteini
-skapaðra hluta
-við skaut alhimins.
-Sá ég í ungum
-æskublóma
-stjörnur úr himin-
-straumum rísa,
-þúsund alda
-að þreyta skeið
-heiðfagran gegnum
-himinbláma.
-Sá ég þær blika
-á baki mér,
-er ég til heima-
-hafnar þreytti.
-Ókyrrt auga
-sást allt um kring -
-stóð ég þá í geimi
-stjörnulausum.
-Flýta vil ég ferðum -
-fara vil ég þangað,
-ekkert sem ríkir
-og óskapnaður.
-Leið vil ég þreyta
-ljóss vængjum á,
-hraustum huga
-til hafnar stýra.
-Gránar í geimi -
-geisa ég um himin
-þoku þungaðan
-þjótandi fram.
-Dunar mér á baki
-dökknaðra sólna
-flugniður allra
-sem fossa deyjandi.
-Kemur þá óðfluga
-um auðan veg
-mér í móti
-mynd farandi:
-"Bíðdu, flugmóður
-ferðamaður!
-Heyrðu! Hermdu mér -
-hvert á að leita?"
-"Vegur minn liggur
-til veralda þinna.
-Flug vil ég þreyta
-á fjarlæga strönd
-að hínum mikla
-merkisteini
-skapaðra hluta
-við skaut alhimins".
-"Hættu! Hættu!
-Um himingeima
-ónýtisferð
-þú áfram heldur.
-Vittu, að fyrir
-framan þig er
-ómælisundur
-og endaleysa".
-"Hættu! Hættu!
-Þú, sem hér kemur,
-ónýtisferð
-þú áfram heldur.
-Belja mér á baki
-bláir straumar,
-eilífðar ógrynni
-og endaleysa.
-Arnfleygur hugur,
-hættu nú sveimi!
-Sárþreytta vængi
-síga láttu niður.
-Skáldhraður skipstjóri,
-sköpunarmagn,
-fleini farmóður
-flýttu hér úr stafni".
-FESTINGIN     (Addison)
-Festingin víða, hrein og há,
-og himinbjörtu skýin blá,
-og logandi hvelfing, ljósum skírð,
-þið lofið skaparans miklu dýrð.
-Og þrautgóða sól, er dag frá degi
-drottins talar um máttarvegi,
-ávallt birtir þú öll um lönd
-almættisverk úr styrkri hönd!
-Kvöldadimman er kefur storð,
-kveða fer máni furðanleg orð
-um fæðingaratburð, heldur hljótt,
-hlustandi jarðar á þögulli nótt,
-og allar stjörnur, er uppi loga
-alskipaðan um himinboga,
-dýrðleg sannindi herma hátt
-um himinskauta veldið blátt.
-Og þótt um helga þagnarleið
-þreyti vor jörð hið dimma skeið
-og öngva rödd og ekkert hljóð
-uppheimaljósin sendi þjóð,
-skynsemi vorrar eyrum undir
-allar hljómar um næturstundir
-lofsöngur þeirra, ljóminn hreinn:
-"Lifandi drottinn skóp oss einn!"
-Úr leikritinu
-DAUÐI KARLS FIMMTA     (Carsten Hauch)
-5. þáttur
-Snemma morguns í birtingu, úti nálægt Klöruklaustri í Valladolid.
-Gonzales - Alonzo
-Alonzo: Hver er það?
-Gonzales: Einn, sem þig engu varðar!
-Alonzo: Gonzales, heyri ég,
-mér gegnir nú.
-Gonzales: Hann að vísu.
-En hver ert þú?
-Alonzo: Vinur keisarans.
-Gonzales: Vitum hann dauðan.
-Alonzo: Svo er það sagt
-og sízt að dylja,
-hentleg að heimför
-hans er orðin.
-Gonzccles: Ert þú hér kominn, Alonzo?
-Alonzo: Heyrðu!
-Gonzales: Nú grær grund
-yfir gröf vors herra.
-Alonzo: Heyrðu, Gonzales,
-hún er mér sögð
-ekki auðfundin
-undir moldu.
-Gonzales: Ég við skiljumst.
-Alonzo: Ég held það með.
-Gonzales: Ætlan okkar
-er upp að vekja
-grafbúa dauðan,
-get ég að sé?
-ALonzo: Það er og mest
-mér í skapi.
-Gonzales: Full hef ég fimm hundruð
-fylgdarmanna,
-einbeitt lið
-allt að reyna.
-Alonzo: Þei, þei, einhver
-er hér á slóðum.
-Gætum vor, Gonzales,
-göngum úr vegi.
-(Þeir skýla sér bak við klausturmúrinn)
-Filippus - Carranza erkibiskup
-Carranza: Herra konungur!
-Hvort má nú dirfast
-eg að trúa
-augum mínum?
-Svo er mér hugtítt
-um heilsu yðra,
-að ég í auðmýkt
-andsvars að leita,
-dýrstur einvaldur,
-dirfast hlýt:
-Hvað hefur úr húsum
-höfðingjann þjóða,
-aldrei sem áður
-var einn á ferð, -
-hvað hefur úr húsum
-höfðingjann góða
-langt of leitt
-lífvarða sinna
-dökkum alfalinn
-dularklæðum,
-kallað út svo,
-að koldimmri nótt
-og flærðafullri
-sér fyrir trúir?
-Virðist, ó, virðist
-hinn vegsamlegi
-satt mér að segja
-það er sízt ég skil.
-ILLUR LÆKUR
-Kveðið eftir þjóðkunnu spánsku kvæði
-Lækur rennur í lautu,
-liggur og til þín sér:
-Alltaf eftirleiðis
-eg skal gá að mér.
-Nú fór illa, móðir mín!
-Mér var það samt ekki að kenna.
-Sástu litla lækinn renna
-græna laut að gamni sín,
-breikka, þar sem brekkan dvín,
-bulla þar og hossa sér?
-Vertu óhrædd, eftirleiðis
-eg skal gá að mér!
-Lækur gott í lautu á,
-leikur undir sólarbrekkum,
-faðmar hann á ferli þekkum
-fjóla gul og rauð og blá -
-einni þeirra eg vil ná,
-og svo skvettir hann á mig.
-Illur lækur! Eftirleiðis
-eg skal muna þig!
-Klukkan mín, svo hvít og hrein,
-hún er nú öll vot að neðan.
-Hefurðu þá heyrt og séð 'ann,
-hvernig ertnin úr honum skein.
-Ég hef orðið ögn of sein,
-og svo skvetti hann á mig.
-Illur lækur! Eftirleiðis
-eg skal muna þig!
-Lækur fer um lautardrag,
-leikur sér að væta meyna,
-þegar hún stígur þar á steina.
-Það er fallegt háttalag!
-Ég fer ekkert út í dag,
-uni, móðir góð, hjá þér!
-Vertu óhrædd, eftirleiðis
-eg skal gá að mér!
-KOSSAVÍSA     (Adelbert von Chamisso)
-Ljúfi, gef mér lítinn koss,
-lítinn koss af munni þínum!
-Vel ég mér hið vænsta hnoss,
-vinur, gef mér lítinn koss!
-Ber ég handa báðum oss
-blíða gjöf á vörum mínum.
-Ljúfi, gef mér lítinn koss,
-lítinn koss af munni þínum!
-Leikur kossa lipur er,
-lætur þeim, er á kann halda,
-listin sú ei leiðist mér,
-leikur kossa fimur er,
-einatt reyni eg það hjá þér,
-þiggja, taka, endurgjalda.
-Leikur kossa lipur er,
-lætur þeim, er á kann halda.
-Vinur, gef mér ennþá einn
-ástarkoss af ríkum vörum!
-Einn fyrir hundrað, ungur sveinn,
-einn fyrir þúsund, réttan einn!
-Einn enn, þú ert ofur seinn,
-eg er betur greið í svörum.
-Vinur, gef mér ennþá einn
-ástarkoss af ríkum vörum!
-Rétt sem örskot tæpur telst
-tíminn mér við kossa þína -
-tíminn, sem ég treindi helzt,
-tæplega meir en örskot dvelst.
-Sárt er að skilja, gráti gelzt
-gleðin, þiggðu kossa mína!
-Rétt sem örskot tæpur telst
-tíminn mér við kossa þína.
-Kossi föstum kveð ég þig,
-kyssi heitt mitt eftirlæti,
-fæ mér nesti fram á stig,
-fyrst ég verð að kveðja þig.
-Vertu sæll, og mundu mig,
-minn í allri hryggð og kæti!
-Kossi föstum kveð ég þig,
-kyssi heitt mitt eftirlæti.
-NIHILISMI     (Feuerbach)
-Ó, mikli guð!
-Ó, megn hörmunga!
-Ekkert að ending,
-eilífur dauði!
-Sálin mín blíða
-berðu hraustlega,
-sárt þótt sýnist,
-sanninda ok.
-Eilífð á undan
-og eftir söm,
-orðinn að engu
-og ósjölfur.
-Það getur þér augu
-þvegið hrein,
-ljós veitt og lá
-og litu góða.
-Ljós er alls upphaf,
-ekkert er bjart,
-ljóstær er þeirra
-lífs uppspretta.
-Upphaf er ekkert,
-ekkert er nótt,
-því brennur nótt
-í björtum ljóma.
-UPPHAFIÐ AF DAUÐA ABELS     (Fr. Paludan-Muller)
-Uppi stóð Kain
-og á hlýddi
-grama guðs dóma,
-glataður, rekinn,
-útskúfaður einn
-öllum í heimi.
-Skalf hann og skarst hann
-og skyggndist um,
-og á frám fótum
-flótta sinn hóf.
-En á græna
-grundar hvílu
-bleikur bróðir
-var í blóð hniginn.
-Abel að annast
-ástúðleg kom
-móðir manns sona
-mjúkhent sjúkan.
-Álengdar hún sá,
-að upp lyfti
-hjartkærstum syni
-hennar í móti
-heiftar hendi
-hárri bróðir.
-Að kom þar Eva,
-er hann öndu sleit.
-Farið er fjörvi -
-fagur titrar
-ungur ástarson,
-andar þungan.
-Rennur rautt blóð
-úr rofnum vanga,
-lokki ljósgulum
-lit festir á.
-ARNGERÐARLJÓÐ     (P. L. Möller)
-I.
-Fædd er ég þar sem fjallatindur
-fólgið ylgott hreiður ber,
-skjótt inn hvassi hvirfilvindur
-hossaði mér í fangi sér.
-Breiðir og greiðir vængir verða,
-væn úr hreiðri móðir sá
-mig að fara minna ferða
-megni vinda ósamgerða
-hátt yfir ský að heiði blá.
-Dunaði loft um dökkar fjaðrir.
-Dimmum stormi fló ég gegn.
-Sólin há og engir aðrir
-augna minna glæddi megn.
-Þekkti ég hættu ei né ótta,
-æ á flugi glöð og hlý,
-lítið hremmdi ég lamb á flótta,
-lyfti því upp til sólargnótta,
-drakk þar barkablóð úr því.
-Einhvern daginn ofan fló ég
-illskuramma jörð að sjá.
-Eldur og hvellur - og svo dó ég,
-allt varð dimmt, ég féll í dá.
-Lík hef ég verið lágt á jörðu,
-legið í rauðu blóði þar,
-vaknaði svo til harma hörðu,
-hjarta mitt er sundur mörðu.
-Hví dó ég ei til eilífðar?
-Vaknaði ég í hörmum hörðum,
-heil var sál, en megni stytt.
-Hnjúkur minn með hamragörðum:
-Hvar eru skýin, yndið mitt?
-Hvert er horfin gleði geima,
-góði fjaðurhamurinn?
-Ég, er svam um sólarheima,
-sit nú, orðin stúlkufeima,
-eins og gimbur grannvaxin.
-Hrynur mér af höfði niður
-hárið sítt og mjúkt og ljóst,
-varla þolir veðrahviður
-varið líni meyjarbrjóst.
-Fyrir háan himinboga
-hef ég fengið bæ og fjós,
-fyrir bláa bergið troga-
-búr, og dapran hlóðaloga
-fyrir skærust skrugguljós.
-II.
-Ó, að þeir fjötrar aftur brystu!
-Ó, ég lifði þá sælutíð,
-að mig vindarnir aftur hristu
-eldinga gegnum dyn og stríð!
-Ó, að flugvanar fjaðrir spryttu
-fram um mjallhvíta öxl og háls!
-Ó, að vindar mig aftur flyttu
-upp yfir höfði glaðrar skyttu
-skundaði ég um skýin - frjáls!
-Ónýtis til mín löngun leitar
-ljósu heimkynni mínu ná,
-vart yfir mínar varir heitar
-veldur hún sér í skýin há.
-Flugsterka vængi fyrir, greiða,
-fékk ég handleggi mjúka, smá,
-sem megna eg ekki að móti breiða
-manni kærum og sælan neyða
-mínum að brenna munni á.
-Frjálsa lofthafið, föðurbólið,
-fríðan og breiðan himingeim,
-misst hefi ég og móðurhólið.
-Mannkinda hrakin niður í heim
-hlýt ég að sitja í svartri treyju
-saman við smá og huglaus börn
-og kúra hér á kaldri eyju.
-Kalla mig allir fagra meyju
-og vita ekki, að eg er örn.